Een tiendaagse golf van massademonstraties en burgerlijke ongehoorzaamheid heeft de kersverse premier en would-be sterke man van Armenië tot aftreden aangezet. De druk van de straatprotesten werd kennelijk te sterk, nu niet alleen Orthodoxe geestelijken, maar ook soldaten – ongewapend, maar wel in uniform – opvallend zichtbaar meeliepen in een demonstratie. Betekenen de gebeurtenissen een revolutie? Een staatsgreep? Zijn ze verwelkomen als tenminste een stap in de goede richting?
De protesten begonnen nadat Serge Sarkisian, niet lang geleden afgetreden als president, door het parlement als premier dreigde te worden aangewezen. Dit volgde op een grondwetswijziging in 2015. Die hield in dat… de macht van de premier sterk werd uitgebreid. Destijds had Sarkisian geruststellend gezegd dat hij het premierschap niet hoefde. In april 2018 was hij kennelijk van mening veranderd en liet zich door een parlementaire meerderheid in het premierszadel hijsen – een positie die via dat referendum dus flink verstevigd was. Sarkisian had er al twee ambtstermijnen als president op zitten en leidde in die hoedanigheid sinds 2008 de staat. Nu dreigde hij als premier die politieke oppermacht verder te continueren. Veel inwoners van Armenië reageerden op deze autoritaire manipulaties door de straat op de gaan in protest. En in hun afkeer van het spel dat Sarkisian zijn macht verstevigde en opnieuw verlengde, geef ik die protesterenden groot gelijk.
(Lees verder bij de bron van dit artikel)
Via:: ravotr
