SP: opkomst extreemrechts is de schuld van Sigrid Kaag

Vorige week zondag deed Sigrid Kaag een oproep als samenleving niet langer te zwijgen over de dreiging van extreemrechts. Kaag noemde geen partijen bij naam, maar het was natuurlijk duidelijk op wie ze doelde: FvD en PVV. 

De schuimbekkende reacties van extreemrechts (Kaag is zélf een fascist!!) waren voorspelbaar en weinig interessant: bij neo-nazi’s slaan traditioneel alle stoppen door zodra je ze ‘nazi’s’ noemt.

De meest beschamende reactie op het betoog van Kaag was niet afkomstig van de rechtervleugel, maar van de Socialistische Partij (SP). In plaats van de ernstig bedreigde (en moedige) Kaag te steunen, besloot de SP de kant van extreemrechts te kiezen. Kern van de boodschap: Kaag moet niet zeuren, want ze heeft het er zelf naar gemaakt. PVV/FVD-stemmers zijn geen enge racisten, maar zielige slachtoffers van de globalisering waar D66 zo’n voorstander van is. Eigen schuld, dikke bult. Lilian Marijnissen – te laf om dat standpunt zélf uit te dragen – besloot de niet bijster snuggere Renske Leijten naar het front te sturen om de klappen op te vangen. Het leverde een tenenkrommend verhaal op:


Dat je fascisten afschildert als slachtoffers van het neoliberalisme/de globalisering/Kaag/Rutte is tot daar aan toe. Dat je openlijk partij kiest voor het extreemrechtse schorem en in dezelfde vijver vist als Baudet is nog even van een andere orde. Dat is geen foute analyse, dat is ronduit kwaadaardig. En het is bepaald geen geïsoleerd incident: eerder verscheen Tweede Kamerlid Alkaya al bij het extreemrechtse complotkanaal Café Weltschmerz om daar gezellig te babbelen over de duistere complotten die De Elite smeedt om Het Volk onder de duim te houden. Tijd om afscheid te nemen van de SP, in elk geval zolang de kliek rond Lilian Marijnissen daar de scepter zwaait.

Uitgelichte afbeelding: Door Apdency – Eigen werk, CC0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=23672806