“The House of the Rising Sun” is een oude folksong. De herkomst is niet meer precies te achterhalen, maar mogelijk is de song oorspronkelijk afkomstig uit Engeland en door immigranten naar New Orleans gebracht.
De oudste op de plaat gezette versie dateert uit 1933, onder de titel “Rising Sun Blues”. De song is door talloze artiesten op de plaat gezet, waaronder Leadbelly, the Weavers, Pete Seeger en Bob Dylan. Ongetwijfeld de bekendste, mooiste en commercieel meest succesvolle versie is afkomstig van The Animals. Bob Dylan was naar verluid zozeer onder de indruk van de versie van Eric Burdon en de zijnen dat hij besloot over te stappen van akoestisch op elektrisch.
Zoals bij veel folksongs bestaan er letterlijk tientallen verschillende versies van de tekst. De moralistische waarschuwing aan het slot van de versie van The Animals ontbreekt in sommige versies geheel. The Rising Sun kan verwijzen naar zowel een pub (maar dan wel van het ruwste soort) als naar een bordeel. New Orleans kende in de 19e eeuw inderdaad een bordeel met de naam “The Rising Sun”, dus is het goed mogelijk dat de song daar naar verwijst. Hier naast The Animals ook de oerversie uit 1933 van Tom Clarence Ashley en Gwen Foster.
.
There is a house in New Orleans
They call the Rising Sun
And it’s been the ruin of many a poor boy
And God I know I’m one
My mother was a tailor
She sewed my new blue jeans
My father was a gamblin’ man
Down in New Orleans
Now the only thing a gambler needs
Is a suitcase and trunk
And the only time he’s satisfied
Is when he’s on a drunk
Oh mother tell your children
Not to do what I have done
Spend your lives in sin and misery
In the House of the Rising Sun
Well, I got one foot on the platform
The other foot on the train
I’m goin’ back to New Orleans
To wear that ball and chain
Well, there is a house in New Orleans
They call the Rising Sun
And it’s been the ruin of many a poor boy
And God I know I’m one
