Er schijnt geen bodem te zitten aan de diepten waarin voormalig burgemeester van New York Rudy Giuliani gedurende de laatste jaren af aan het zinken is. Ooit, rond de aanslagen van 9/11, droeg hij de eretitel “America’s Mayor”, na voorheen ook al een prominente carrière gehad te hebben als US Attorney voor het Southern District of New York.
Natuurlijk hebben we in de loop van Donald Trumps regime al zijn teloorgang als in toenemende mate krankzinnig opererende raadsman kunnen aanschouwen, met hilarische hoogtepunten als de uitlopende haarverf, zijn optreden in Borat en – alhoewel hij daar zelf niets aan kon doen – zijn presentatie op de oprit van Four Seasons Landscaping (wat natuurlijk het prestigieuze Four Seasons hotel had moeten zijn. Hier nog even een video erover waarvan ik nog steeds samen met de maakster ervan de slappe lach krijg).
Ernstiger is dat hij zich waarschijnlijk ook in het vizier van Fani Willis bevindt met betrekking tot de pogingen de verkiezingsuitslag in Georgia in 2020 te vervalsen.
Alsof dit allemaal nog niet genoeg was, wordt hij nu ook door een ex-medewerkster van hem, Noelle Dunphy, aangeklaagd voor aanranding en intimidatie. Giuliani zou allerlei zeer grensoverschrijdende seksuele eisen aan haar gesteld hebben als voorwaarde voor behoud van haar baan, en haar bovendien nog loon schuldig zijn (Giuliani wordt al enige tijd verondersteld aan de grond te zitten, dus dat zou kunnen).
Ernstig als dit zijn mag, er kwam nog een heel ander, bijzonder opmerkelijk detail naar buiten: Dunphy beweert dat Giuliani en Trump gratieverleningen te koop aanboden voor 2 miljoen dollar per stuk.
Van de ene kant doet een bijna niet te bevatten bericht als dit laatste me steeds weer denken “DIT moet toch het einde betekenen, NU gaan ze gepakt worden!”, maar van de andere kant ben ik inmiddels gewend aan en doodmoe geraakt van de niet te hebben stroperigheid van, het lijkt wel speciaal de Amerikaanse, Justitie. En dan vooral waar het prominente Republikeinen betreft. En ok, het is nu slechts nog een bewering van de klagende partij, het moet wel nog bewezen worden natuurlijk.
Maar men heeft blijkbaar steeds járen nodig om tot de beslissing te komen überhaupt iets te ondernemen, dan weer vele maanden om eindelijk eens iets te beginnen en als er al een aanklacht komt begint zo’n rechtszaak pas nog weer eens een half tot heel jaar later.
En waarom lopen tot nu toe bijna alle zaken tegen Trump via civiele procedures of staten? Waar in godsnaam is de federale justitie? Nu hebben we onze hoop weer op Special Counsel Jack Smith gevestigd, maar zelfs een toch schijnbaar vrij heldere kwestie als de geheime documenten die zich wederrechtelijk op Mar-a-Lago bevonden duurt en duurt maar. Het duurde trouwens al absurd lang voordat men ook bij die zaak eindelijk eens in actie kwam.
Reality Winner zat binnen de kortste keren vast na één geheim A4-tje gepubliceerd te hebben, en als arme (zwarte) sloeber zit je waarschijnlijk ook binnen een paar weken achter de tralies voor oneindig kleinere vergrijpen. Als je je arrestatie al overleeft, tenminste.
(Foto: Videostill)
