De Rotterdamse ombudsman Zwaneveld deed… Stop. Ombudsman? Anne Mieke Zwaneveld is een vrouw. Ik begin opnieuw: De Rotterdamse ombudsvrouw Zwaneveld deed onderzoek naar de wanpraktijken van de reïntegratie in het kader van de Participatiewet. Zoals bekend is het baanlozenreïntegratiebeleid daar om te janken. Zeker onder Leefbaar Rotterdam-wethouder Maarten Struijvenberg – zijn sociaal-democratische voorganger Marco Florijn kon er trouwens ook wat van – die uitkeringsgerechtigden liever ziet dwangarbeiden en verrekken dan ‘gratis’ een uitkering trekken.
Zwaneveld constateert een afstand tussen gemeente en uitkeringsgerechtigden. Een afstand in, let wel, beleving. Veel klachten van uitkeringsgerechtigden zijn volgens haar gebaseerd op een gevoel. En die gevoelens, zo geeft ze toe, worden aangewakkerd en versterkt door de manier waarop baanlozen worden behandeld door ambtenaren en reïntegratiemedewerkers. Maar het blijven natuurlijk gevoelens, niet gebaseerd op de ratio of op feiten.
Intimidatie en dwang zijn niet expliciet beschreven in de wetgeving en daarom lijken ze in haar rapport onbestaand. En toch is dat wat er gebeurt met mensen die een rechtmatige uitkering hebben of aanvragen. Ze worden wel degelijk gedwongen en geïntimideerd. Dat is namelijk inherent aan het beleid.
(Lees verder bij de bron van dit artikel)
Via:: Doorbraak
