Afgelopen weekend overleed Tom Verlaine, de frontman van punk/new wave band Television, als gevolg van een korte ziekte. Verlaine is 73 jaar oud geworden.
Tom Verlaine werd geboren als Thomas Miller. Hij vernoemde zich naar de Franse dichter Paul Verlaine, destijds heel populair in New Yorkse avant-garde kringen.
In 1973 formeerde hij samen met zijn maatje Richard Hell Television. Verlaine en Hell maakten samen met o.a. Patti Smith (met wie Verlaine nog korte tijd een relatie had), de New York Dolls en Blondie deel uit van de coterie die zich ophield in de legendarische clubs CBGB’s en Max’s, Kansas City. Muzikaal zouden die bands allemaal een heel andere richting opgaan, maar samen gaven ze vorm aan de ontluikende punkscene in New York.
Hell’s heroïnegebruik – dé plaag van de New Yorkse avant-garde – leidde er toe dat Verlaine hem al snel de deur uit bonjourde en verving door Richard Lloyd. In 1975 verscheen Little Johnny Jewel, de eerste single van Television.
Verlaine werd in gelijke delen geïnspireerd door avant-garde jazz, surfgitaristen als Dick Dale en het meer psychedelische werk van Jerry Garcia met de Grateful Dead. Voor de opgeblazen powerblues van Eric Clapton, Jeff Beck en Jimmy Page had hij geen enkele belangstelling. Het resulteerde in een uniek geluid dat in niets leek op het werk van de gitaargoden van de jaren ’60 en ’70: ruimtelijk, melodieus, soms bijna etherisch van aard en van een ongekende dynamiek.
Het in 1977 verschenen debuutalbum Marquee Moon sloeg in als een bom en geldt tot de dag van vandaag als een klassiek punk/new wave album (ja: in die minder dogmatische tijd noemden we dit ook gewoon punk).
Alles wat Verlaine daarna deed bleef in de schaduw staan van van dit ene magistrale album. Adventure, het tweede album van de band, was nauwelijks minder, maar genereerde nog niet de helft van de aandacht. Hetzelfde gold voor Verlaine’s latere solowerk: het bleef allemaal goeddeels onder de radar van zowel publiek als critici.
Verlaine zélf hoopte vooral herinnerd te worden als de schrijver van (en gitarist op) de titelsong van zijn eerste album. Hierbij, Tom.
I remember
Ooh, how the darkness doubled
I recall
Lightning struck itself
I was listening
Listening to the rain
I was hearing
Hearing something else
Life in the hive puckered up my nights
A kiss of death, the embrace of life
Ooh, there I stand ‘neath the Marquee Moon
Just waiting
I spoke to a man down at the tracks
And I ask him
How he don’t go mad
He said, “Look here, junior, don’t you be so happy
And for heaven’s sake, don’t you be so sad”
Life in the hive puckered up my night
The kiss of death, the embrace of life
Ooh, there I stand ‘neath the Marquee Moon
Hesitating
Well, the Cadillac
It pulled out of the graveyard
Pulled up to me
All they said, “Get in, get in”
Then the Cadillac
It puttered back into the graveyard
Me, I got out again
Life in the hive puckered up my night
A kiss of death, the embrace of life
Over there I stand ‘neath the Marquee Moon
But I ain’t waiting, uh-uh
I remember
How the darkness doubled
I recall
Lightning struck itself
I was listening
Listening to the rain
I was hearing
Hearing something else
Uitgelichte afbeelding: By Photograph by Roberta Bayley. Distributed by Elektra Records. – Scan via Yahoo Japan Auctions. Cropped and retouched by uploader; see upload history below for unretouched original., Public Domain, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=96266566
