Sly Stone, één van de meest baanbrekende musici van de jaren ’60 en vroege jaren ’70, is afgelopen maandag overleden. Sly worstelde al geruime tijd met zijn gezondheid. Hij leed o.a. aan COPD.
Sly Stone werd in 1943 geboren in Texas. Hij was een muzikaal wonderkind, die al op 9-jarige leeftijd zijn eerste single maakte. Later maakte hij furore als dj en producer. Als dj was hij van mening dat het belachelijk was dat er zoiets bestond als “zwarte radio”: “…I think there shoudn’t be ‘Black radio.’ Just radio. Everybody be a part of everything”.
In ’66 richtte Sly de Family Stone op, een band waarmee hij bovenstaande filosofie in de praktijk probeerde te brengen. De Family Stone was multiraciaal – destijds ongekend – en zowel mannen als vrouwen maakten deel uit van de band.
Het vroege werk van Sly & Family Stone weerspiegelde de geest van de jaren ’60: optimistisch en utopisch. Het optreden van de band op Woodstock in augustus ’69 is onvergetelijk:
Het volledige concert is hier te beluisteren.
Na de verkiezing van Richard Nixon volgde de ontgoocheling en niemand wist de dood van het idealisme van de sixties beter onder woorden te brengen dan Sly Stone. There’s A Riot Goin’ On uit 1971 is een diepzwart album, door Rolling Stone omschreven als “…een somber, getekend, wankel beeld — de verzuurde overblijfselen van de droom van de jaren zestig”.
De opvolger Fresh was nog een prima album, maar tegen die tijd liep The Family Stone op zijn laatste benen. Met Sly zelf ging het ook niet al te best. Zijn drugsconsumptie was volledig uit de klauw gelopen en zijn persoonlijk leven lag in puin. In 1974 trouwde Sly met Kathy Silva op het podium voor een publiek van 20.000 mensen tijdens een uitverkochte show in Madison Square Garden. Een paar maanden later liet Silva zich scheiden van Sly – wat hij volledig aan zichzelf te wijten had – en gaf de Family Stone er de brui aan.
Sly probeerde af en toe nog een comeback maken. Verder dan wat middelmatige albums kwam hij nooit, al bleef Sly zélf roepen dat hij een nieuw alles verpletterend meesterwerk op de plank had liggen. Hij werd diverse keren gearresteerd wegens het bezit van cocaïne en joeg een groot deel van zijn niet onaanzienlijke kapitaal er doorheen. In 2011 woonde hij in een camper even buiten LA.
Arnold’s keuze, Every Day People. Een oproep aan alle Amerikanen om samen te komen en de onderlinge verschillen te vergeten.
Rob’s keuze: Family Affair
Mijn keuze, tevens die van dadaland: Thank You (Falettinme Be Mice Elf Again). Larry Graham op basgitaar.
Uitgelichte afbeelding: By Simon Fernandez – https://www.flickr.com/photos/simonfernandez/3732185202/, CC BY 2.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=9891055
