“Het joodse sufferdje”, eerlijk maar ook niet liefdeloos, zo heeft Martin van Amerongen het Nieuw Israëlitisch Weekblad eens genoemd, zich beroepend op een kwalificatie die wel bekend zou zijn. Het NIW staat sinds kort onder hoofdredactie van iemand wier joodsheid niet direct onomstreden zou mogen heten: zij is een bekeerlinge die al met al toch even de zelfgekozen last van vervolging naar zich toetrekt. De titel van het gelinkte stuk zegt het al: Joden lieten zich “vroeger” domweg afvoeren, dat is nu voorbij. Je hoeft geen jood te zijn, dunkt mij, om hier het beledigende van te zien.
Maar het interesseert mij eerlijk gezegd geen maanzaadkorreltje wie er verantwoordelijk kan zijn voor het parachuteren van zo iemand als hoofdredactrice – misschien strekte haar verleden bij De Telegraaf, traditioneel gespecialiseerd in het joodsche vraagstuk, tot aanbeveling. Deze Esther Voet was ook een wel zeer blauwe maandag iets hoogs bij zo’n online ultrarechtse site die uw dagelijkse portie islam- en migrantenkritiek nog eens aanvult want in de mainstream media komt de liefhebber/-ster van het genre nog lang niet genoeg aan zijn of haar trekken. Wij mochten al vroeg na het aantreden van Voet bij het NIW een zekere lasteraar begroeten die zich specialiseert op het medium twitter in het uitschelden van deze site voor stelletje antisemieten. Toelichting vindt de man uiteraard niet nodig en eerlijk gezegd vraag ik mij af of het zinvol is aangifte te doen wegens smaad tegen deze persoon want het Openbaar Ministerie is niet zo van aanpakken op dit punt als het verbaal geweld van ultrarechts komt (“die mijnheer is geestelijk gestoord” hoorden wij van het OM, eerder dit jaar over een andere lasteraar – dat mag waar zijn maar je kunt dus concluderen dat er pas iets gedaan wordt als zo iemand fysiek gevaar oplevert; als het te laat is dus). Bij het NIW verwelkomt men iemand die vrolijk #ikbeneenjood laat twieten, tenslotte zal de hoofdredactrice dat zelf ook nog moeten waarmaken.
En dezer dagen begroeten wij een andere coryfee uit de ultrarechtse stal die zonder enige documentatie de nieuwe voorman van Labour bezwaddert:
Ten aanzien van de buitenlandse politiek is hij duidelijk een vertegenwoordiger van wat Christopher Hitchens ooit ‘antikoloniaal links’ noemde. Corbyn is erg kritisch over het Amerikaanse ingrijpen in het Midden-Oosten, maar heeft daarentegen begrip voor IS en noemde de dood van Osama Bin Laden een ‘tragedie’.
Let op: je noemt een invasie en voortdurend bombarderen “ingrijpen”. Dat klinkt als iets wat wel moest gebeuren. Opmerkelijk trouwens om een zo zwaar belijdend atheïst als die Hitchens met instemming geciteerd te zien in een joods blad. Moet kunnen. Tenslotte twiette de scribent ook iets als:
Vrijheid van meningsuiting is ook het recht van ideologische extremisten verdedigen om hun kutmening te mogen uiten
Het schuttingwoord laat hij dan niet vallen in het NIW. Dat het een frisse vent is kan ook blijken uit zijn tweet tegen collega Ina Dijstelberge:
U kijkt zo lief https://t.co/uthK0tYAJS
— Ewout Klei (@EwoutKlei) September 14, 2015
Zal wel een gereformeerde specialiteit zijn. Nog een buitengewoon opmerkelijk citaat uit het joodse weekblad:
De kans dat Corbyn premier wordt is heel klein. Hij mag dan misschien de vakbonden achter zich hebben en met zijn anti-Israëlische politiek een gevoelige snaar raken bij moslims en intellectuelen, de Brit in de straat beschouwt deze JC niet als de Messias.
“De Messias”. Misschien kan iemand de hoofdredactrice van het NIW nog eens wijzen op wat gepast taalgebruik zou moeten zijn in een joodse omgeving.
Ewout Klei noemt Corbyn “loony left”, met veelzeggende spelfout (Looney) heeft hij die kwalificatie ook voor Krapuul over. Omdat hij het interessant vindt om een woordje over de grens te laten vallen zullen we hem dan verder niet rioolrechts maar raging rightwing noemen?
