R&B-klassieker du jour: Raunchy

In het grensgebied van jazz, rock’n’roll, country en R&B zoals dit vooral in de jaren vijftig bestond – kortom, een feitelijk onrubriceerbare klassieker. Men zegt dat het belangrijk is te vermelden wanneer men dit nummer voor het eerst gehoord heeft. De Beatles danken er hun samenstelling aan, heb ik begrepen- George Harrison speelde het John & Paul zo goed voor zodat hij bij de Quarrymen, de latere Beatles, werd toegelaten.

Ik hoorde het voor het eerst op 14 augustus 1967, 15.03 (het kan ook 15.04 zijn geweest). Radio London (Big L) 266 was net de lucht uitgegaan vanwege de Marine Offences Bill die om middernacht wet zou worden waardoor het Britten verboden zou worden aan buitengaatse radio mee te werken.
Op Caroline South, dat door zou gaan na middernacht, nam men twee minuten stilte in acht vanwege het einde van Radio London. En daarna kwam een nieuwe deejay “gewoon” een programma van drie tot zes presenteren, RWB, die later voluit Ross Brown bleek te heten, een Australiër die als zodanig minder van de wet te vrezen had. En hij had een themetune die ik niet kende en sindsdien wel. Dat was overigens Raunchy ’65 door Ernie Freeman, die er in 1957 een R&B nr. 1 mee had gehad – dit was een remake die verder onopgemerkt gebleven is.

Ross Brown mag later wellicht nog eens langskomen in een treurige heldenrol op R&B-gebied. Nu de originele Raunchy, gespeeld door degenen die het geschreven hebben, Bill Justis (saxofoon) & Sid Manker (gitaar). Ook R&B nr.1, en Country nr.6.