Dit is jaren en jaren tot op het terroristische af DE GOUWE OUWE van Hilversum geweest – weet je wat, we gaan sixties spelen, en dat kan maar een ding betekenen (of het moest Scott McKenzie wezen, bewaar me)
Mr. Tamboruneman, The Byrds
Nadat Gene Clark op een leeftijd waarop hij toch al beter had moeten weten alsnog aan een overdosis overleden was leek het voorbij met het grote uitmelken. Ik kan het nummer tegenwoordig misschien zelfs wel weer aanhoren.
Waar hadden die Yanks dat gerinkel van die gitaren vandaan? Ik heb tot ik dit begon te schrijven geen ogenblik getwijfeld of zij hadden het van een van die groepen die zich verdrongen om de derde plaats in het beat-pantheon van de eerste helft van de jaren zestig, The Searchers.
I’ll be missing you – de b-kant van [zometeen…]
Het gerinkel hoort u terug in dit nummer van Marvin Gaye, dat om een Searchersbewerking leek te vragen en het ook gekregen heeft
I’ll be doggone
FFW naar 1978, The Records, duidelijke Searchersepigonen en ja, dit werd een jaar later gecoverd als de beoogde comebacksingle van de Searchers, maar het mocht niets worden, zelfs al was het Powerplay op Radio Luxemburg
Hearts in her eyes, The Records, plus Searchers que les Searchers
De verrassendste Searcherssound vind ik deze van de opvolgergroep van Hüsker D7uuml;, Sugar – ongeveer het laatste voorbeeld dat ik kan bedenken (in de tijd bedoel ik)
If I can´t change your mind
Twijfel bekruipt mij evenwel als ik denk dat When you walk in the room van The Searchers het eerst was (de a-kant van I’ll be missing you). Dit is ongeveer tegelijkertijd verschenen
The Everly brothers, Gone, gone, gone, de Everly’s op hun Venturest (die hebben het dan ook gecoverd, maar die coverden zo goed als alles). En als ik dit als de Ventures vind klinken, betekent dit dan niet…?
Een losse rinkel die eerder is dan Searchers of Everly Brothers:
A hard day´s night, The Beatles, voor het geval u dit niet wist
Maar dan was Jackie DeShannon toch nog eerder met haar origineel:
Ik ga nu naarstig nadenken over een rinkelnummer van de Ventures. En misschien moet de surfgitaarscene als geheel dan in overweging komen, en dan is het begin bijna zoek. Rest mij aan te tekenen dat dit een uitingsvorm van rock ‘n’ roll (beat etc.) is die mij het gevoel geeft dat het leven de moeite waard is. Wel belangrijk op een nog steeds kille donkere regenachtige dag.
