Toen de rode jaren zeventig ten einde liepen ontdekten tot bekering geneigde liefhebbers van Mao Solzjenitsyns Goelag Archipel. Het waren inzichten die ik met genoegen tot mij nam, met het superieure gevoel “zie je wel” over lui die uit volle borst de verdiensten van het marxisme-leninisme verkondigden. De realiteit van de werkkampen die op mensenvernietigingskampen neerkwamen, het kon toch al bekend zijn aan de gelovige kameraden. Wie voor een ander geloof ter linkerzijde had gekozen, hetzij anarchisme hetzij de sociaal-democratie, vernam in feite niet veel nieuws.
De Nieuwe Filosofen (Nouveaux philosophes, ze waren in doorsnee Frans) kwamen en gingen, alleen BHL bleef en vraag niet hoe. Achteraf waren ze ideologisch medereizigers van het neoliberalisme, een late echo van deze Verfrissende Kijk zie je bij het Engelse Spiked (en dat zijn nog wel voormalige trotskisten, maar tenslotte zijn dat ook marxisten-leninisten).
Een schuldbekentenis. Tot 24 februari jongstleden meende ik dat Wladimir Wladimirowitsj Poetin in ieder geval rationeel handelde en geen groot conflict met Het Westen zou riskeren (kom niet aan met “De Vrije Wereld”, hè). Op zijn manier handelt hij wel degelijk rationeel, en er zit systeem in de waanzin: Tsjetsjenië, Syrië. Gewetenloos hele landen naar de verdoemenis bombarderen, nu met het verhaal dat Oekraïne geen bestaansrecht heeft en “gewoon” bij Rusland hoort. “Eigen volk” uitmoorden is een beproefde methode, zoals de Goelag Archipel al getuigde.
Achter “Maidan” vermoedde ik de lange arm van Washington, dat dol was op zogeheten kleurenrevoluties in voormalige Sowjetrepublieken. De reden van de bekentenis. En Washington zal een rol gespeeld hebben maar het is acht jaar geleden. Poetin heeft zijn eigen mannetje ter plaatse, Janoekowitsj, als nutteloos opzijgeschoven. Acht jaar verder, Oekraïne heeft een joodse president en premier, dus kom niet aan met verhalen over nazibewind. Nee, ook niet met zwarte zonnetjes of Azovbrigades: de fascisten bevinden zich in het kamp van Moskou. Oekraïne heeft haar vrienden niet voor het kiezen. Het is al heel wat dat EU-landen vluchtelingen opnemen zonder veel gemor (ze moeten wel wit zijn), veel meer hoeft het land niet te verwachten. Aftandse wapens misschien.
En ach ja, de hedendaagse fascisten van Nederland staan achter Poetin, het is een omkering ten opzichte van pakweg vijftig jaar geleden, toen Moskou toch in ieder geval voor “arbeidersstaat” stond (de trotskistische visie). Het schept duidelijkheid, of ze geld krijgen van Moskou of niet. Het ergste zijn naast de zogenaamde anti-imperialisten de meebuigende publieke intellectuelen die op zijn 1938s bereid zijn Oekraïne op te geven. Tot en met modieus gendergekwebbel over de masculiniteit van het Westen aan toe. De intellectueel is nu eenmaal te koop.
Prominente Nederlanders vanuit hun veilige, warme huis mogen de Russische eis van erkenning van de Krim vinden "meevallen", wij, de volkeren die eeuwenlang Russisch imperialisme hebben meegemaakt zullen geen centimeter grond afstaan. Rob de Wijk kotst hier op Oekraïners. pic.twitter.com/PX7XWVttve
— Lord Isa Yusibov ?? ?? ???? (@Isa_Yusibov) March 10, 2022
Dan maar geen publiek intellectueel. Ik beken mijn fout en moet met enige schaamte toegeven dat ik mij bij het meerderheidsstandpunt voeg. Dat komt zelden voor. Ik dank u voor uw aandacht.
