Psychedelische bluesklassieker du jour: Presence of The Lord (Blind Faith)

Ik ben met mijn bijna 57 jaar de jongste in de redactie, en het leuke daarvan is dat de oudere redactieleden, die allemaal verwoede muziekliefhebbers zijn net als ik, mij zodoende regelmatig van alles kunnen leren van net vóór mijn tijd. Dat had ik zelf natuurlijk ook kunnen doen, maar ik was altijd een beetje eenkennig qua muziek. En als zelf creërend muzikant te hebben zijn geweest en nog steeds helendal nogal wel zo tamelijk zijnde ((c) Oehoeboeroe) kon ik niet altijd alles bijhouden. Ik word daarvoor regelmatig bestraffend toegesproken, maar je kunt niet alles tegelijk in je hoofd hebben, althans ik niet.

Zo gewerden mij pas heden enige prestaties van de supergroep Blind Faith die ik nog niet eerder gehoord had, maar van welke band ik natuurlijk wel op de hoogte was.

De gelinkte video bevat een mooie compositie van Steve Winwood en Eric Clapton. De tekst kan nogal reli-popperig overkomen, maar ik begrijp dat deze door Clapton geschreven was in een nogal overweldigende tijd voor hem, waarin hij op een enorm voetstuk werd geplaatst. Die verwachtingen kunnen teveel druk op je leggen waardoor je verkrampt en rust zoekt. Onze nationale gitaarheld Jan Akkerman is er bijvoorbeeld ook nooit blij mee geweest dat hij tot Beste Gitarist ter Wereld werd uitgeroepen door Melody Maker.

Het betreft hier een mooie live-opname uit 1969. De techniek om dat te doen bestond destijds wel, maar de benodigde competente geluidstechnici waren niet altijd ter plekke. Hier dus wel.
Het is een mooie, directe en eerlijke live-opname. Je hoort elk detail, er zitten vrijwel geen kunstmatige effecten op en de instrumenten zijn mooi in balans.

Steve Winwood zingt goed en speelt mooi op het altijd prachtige Hammondorgel. Eric Clapton speelt een gecontroleerde en heldere solo op zijn (voor mij) ongebruikelijke Fender Telecaster. Ook begeleidt hij er heel mooi op, niet alleen akkoorden, maar met effectieve riffs. En hij heeft altijd een mooie toon, wat niet vanzelf gaat op een elektrische gitaar. Ginger Baker laat horen dat hij naast zijn bekende, spectaculaire explosies ook heel gevoelig kan drummen.