“Vroeger gingen we op de barricaden maar helaas zijn we te individualistisch geworden.”
Dat is een fundamentele denkfout.
Vroeger werden demonstraties georganiseerd door pseudo-links.
Wouter Bos zei in een drs. J.M. Den Uyllezing dat je ten tijde van hoogconjunctuur radicale eisen moet stellen omdat de mensen dan toch geen socialisme willen. M.a.w. gebruik die periode om de valse illusies in de sociaal-democratie te versterken. Is er daarentegen sprake van een economische crisis, dan past de sociaal-democratie zich netjes aan bij de wensen van het grootkapitaal. Dan gaan ze heus geen demonstraties organiseren. Daar gaat het om. Daarom ook zei de FNV voorzitter dat hij geen demo wil met meer dan 20.000 demonstranten.
Dat het vroeger allemaal nep was, werd bevestigd door de toenmalige voorzitter van het IKV Mient-Jan Faber, die de vredesdemonstratie van de 1980 jaren achteraf grote flauwekul noemt in de Telegraaf. Wie gaat dan wel de demonstratie organiseren? De arbeidersbeweging dient opnieuw vanaf de basis te worden opgebouwd. We staan voor dezelfde uitdagingen als Ab Menist en Henk Sneevliet en Wim Dolleman in de 1930 jaren. Ook nu is de keuze: Strijd voor het socialisme of een nieuwe wereldoorlog. De arbeidersklasse moet zich organiseren met zijn eigen media en zijn eigen politieke partij. Van Tweede Kamerleden hoef je niets positiefs meer te verwachten. Ze hebben zich allemaal overgeleverd aan de duivel.
“The oppressed are allowed once every few years to decide which particular representatives of the oppressing class shall represent and repress them in parliament!”
Kapitalisme is het recht van de sterkste.
Socialisme is het recht van de zwakste.
Henk Sneevliet in 1935:
Het reformisme begaat de ergste misdaden die mogelijk zijn tegenover de socialistische strijd.
Het vernietigt de weerstand in de massa, het ontneemt de massa het vertrouwen in de strijd
en de verwezenlijking van het socialisme, het doet hen wanhopen aan alles,
zodat ze door alles in de steek gelaten, hun laatste steun en houvast zoeken bij het nationalisme.
En wanneer het reformisme dan de strijd, het laatste armzalige restje socialisme
verraden en verloochend heeft, wanneer het de massa verward, ontmoedigd en radeloos heeft gemaakt, zegt het:
wij willen wel anders, maar de massa is te onverschillig en de nationale gevoelens zijn te diep!
Die laatste zin.. dat zeg jij ook, alleen met jouw eigen bewoordingen.
