John Cale heeft altijd wat in de schaduw gestaan van zijn ex-VU collega Lou Reed, maar doet als songschrijver niet voor hem onder. Fear was zijn eerste album voor Island, voor wie hij daarna nog het briljante Slow Dazzle en het half mislukte Helen of Troy zou maken. Cale’s oeuvre is uiterst divers: van door John Cage en La Monte Young geïnspireerde avant garde, via de barokke pracht van Paris 1919 naar snoeiharde protopunk. Als producer was Cale verantwoordelijk voor de debuutelpees van The Stooges, The Modern Lovers en Patti Smith, wat op zich al voldoende is hem tot een legende te maken.
Standing waiting for a man to show
Wide eyed one eye fixed on the door
This waiting’s killing me, it’s wearing me down
Day in day out, my feet are burning holes in the ground
Darkness warmer than a bedroom floor
Want someone to hold me close forever more
I’m a sleeping dog, but you can’t tell
When I’m on the prowl you’ld better run like hell
You know it makes sense, don’t even think about it
Life and death are just things you do when you’re bored
Say fear’s a man’s best friend
You add it up it brings you down
Home is living like a man on the run
Trails leading nowhere, where to my son?
We’re already dead, just not yet in the ground
Take my helping hand I’ll show you around
You know it makes sense, don’t even think about it
Life and death are just things you do when you’re bored
Say fear’s a man’s best friend
You add it up it brings you down
