Veel jarentachtigmuziek onttrekt zich aan categorisering. Geen punk, geen hardrock, “rock” vind ik een afschuwelijk woord, zie maar hoe u het beoordeelt. Vanwege de achtergrond van de meeste bandleden heb ik het postpunk genoemd. Of gitaarwerk.
De Hoodoo Gurus uit Australië, ze bestaan godbetert nog, ik moet er niet aan denken, verrasten ons in Europa met hun stevige gitaarwerk en aansprekende melodieën, naast andere Australische bands die vast nog wel langskomen. Track uit 1985, single geweest in 1986.
Ever since the world began
Men have sailed to foreign lands
And the fortunes that they’ve found
Are now buried in the ground
Some would say the ocean roars
As it stumbles to the shore
But to me it only sings
Of the sorrow that it brings
All my friends are dead
Or they’re dying
Empty laughter turns into crying
It’s death defying
Well, I barely learned to swim
Just enough to save my skin
Now I’ll never sail alone
And my harbour is my home
All our friends are dead
Or they’re dying
And our laughter only turns into crying
It’s death defying
If there’s one thing that I’ve learned
It’s the point of no return
And if that’s to be our fate
Now’s no time to hesitate
