Vladimir Poetin, president van de Russische Federatie, is populair. Niet bij de meeste westerse leiders, wel bij een groot deel van zijn bevolking en ook bij een deel van de westerse publieke opinie. Vooral bij uiterst-rechts, maar ook bij een deel van links dat in het Rusland van Poetin een tegengewicht ziet voor de westerse arrogantie. Nochtans is die Poetin in alle opzichten een pure reactionair. De nostalgie naar Stalin ligt volledig in die lijn.
Zo zijn Poetin en het “poetinisme” erfgenamen van Stalins Grootrussisch chauvinisme. De recente uitvallen van Poetin tegen Lenin hebben er mee te maken: de president verwijt Lenin dat hij de Sovjet-Unie op een federale leest schoeide. Poetin vindt het onvergeeflijk dat Lenin de onderscheiden republieken het recht gaf de Unie te verlaten.
En nu zitten we met de gebakken peren, zoals in Oekraïne, laat Poetin verstaan. Het was volgens hem zeker een stommiteit de regio Donbass bij Oekraïne te voegen, dat had Russisch moeten zijn. Het is alsof we de discussie van bijna een eeuw geleden herbekijken: Lenin die in zijn testament Stalin diens chauvinisme verweet.
Chauvinisme, dat is ook de grondlaag van het zogenaamde “Euraziatisme” dat moet dienen om de ideologische leegte te vullen. In naam van die Eurazatische visie wordt tekeer gegaan tegen de “westerse decadentie”. Daar worden dan de “Euraziatische spirituele waarden” tegenover gesteld. En daarin is zeker geen plaats voor “decadenties” zoals gelijkgeslacht huwelijk, of gewoon homoseksualiteit. De wet die “propaganda” voor homoseks verbiedt, wordt gebruikt om homo’s te vervolgen – in naam van de “eigen spirituele waarden”.
Al jaren propageren Poetingezinde jeugdbewegingen een conservatieve seksuele moraal. Seksuele onderdrukking maakte ook deel uit van de stalinistische repressie. In de jaren 1920 propageerden de communisten een vrije seksuele moraal in de plaats van seksuele repressie. Er ontstonden experimenten met communes, het huwelijk werd ontdaan van ceremonieel karakter. Maar na de triomf van Stalin eind van de jaren 1920 werd de klok teruggedraaid, de seksuele repressie maakte onderdeel uit van de algemene repressie. Autoritaire regimes dulden zelden seksuele vrijheid. Zo ook Poetin.
