Meer dan een miljoen middelbare scholieren zijn woensdag 14 maart 2018 hun klas uitgelopen. Het was de grootste scholierenstaking sinds de oorlog tegen Vietnam.*) Deze scholieren zijn opgegroeid met schietpartijen op school als normale toestand. Door de klas uit te lopen weerstaan zij de politie en de schoolbesturen. Zij dagen het hele verdomde systeem uit. Zij dagen de politie uit die tegenover hen stond op straat met dezelfde wapens die in de schoolschietpartijen tegen hen gebruikt zijn. De politie die hun broeders en zusters straffeloos hebben neergeschoten, binnen of buiten school. De politie die buiten stond te wachten terwijl een witte suprematist een school in Florida overhoop schoot. Zij dagen het bestuur uit dat tientallen jaren verkrachtingen en aanrandingen in de doofpot heeft gestopt in Michigan State University. De besturen die opriepen tot oefeningen in een soort oefen-noodtoestand om scholieren van protesteren te weerhouden, en die nu met opsluiting en schorsing dreigen als vergelding. Dezelfde besturen die zich niet verzetten tegen bezuinigingen op financiële ondersteuning voor arme scholieren. Dezelfde besturen die dreigen zwarte atletiekstudenten uit te sluiten omdat zij knielen bij het volkslied voor sportwedstrijden. Dezelfde besturen die openlijk racistische witten hebben toegelaten op de campussen om hun streven naar het van de aardbodem vegen van gemarginaliseerde mensen te bevorderen.
Laten we er geen doekjes om winden: dit zijn racistische en seksistische aanvallen. De aanvallen op jonge mensen komen bijna altijd van gewelddadige, jonge, witte mannen die het gevoel hebben dat het systeem hun in de steek laat. Zij worden opzijgeduwd omdat zij er steeds minder toe doen voor de miljardairs en de corporaties die hen en hun familie opzij hebben gezet voor goedkope arbeid elders. Antiracistische, antipatriarchale en antikoloniale sociale strijd gaat voort en bloeit op tegenover extreme staatsrepressie, een groeiende ultrarechts, afkeuring door de gevestigde orde en kille moord. Vanwege dit alles hebben deze witte mannen het gevoel dat zij de heerschappij verliezen in de ameriKKKaanse maatschappij (en dat is ook zo, en dat is goed).
En wat is dan beter om je “heerschappij” te bevestigen dan het leven van honderden hulpeloze mensen in je hand te hebben? Het is zelfbedrog, maar dat is de hele witte macht. De aanvallen zijn gewoonlijk (duidelijk) gericht op vrouwen en gekleurde mensen. Ze doorsnijden gemeenschappen en vinden plaats binnen en buiten school. Buiten de schietpartijen op scholen is het geweld waar deze jonge mensen mee geconfronteerd worden en waartegen zij zich verzetten snel straatgeweld en soms systematisch geweld op de lange termijn. Bovendien, als wij solidair zijn met deze scholieren die nu demonstreren, en als we serieus zijn, moeten we ook achter de jongeren staan die al jaren tegen racistisch geweld protesteren, zoals Black Lives Matter. Wij streven er naar het perspectief en het doel van degenen die scholieren en studenten organiseren te bevorderen en kracht bij te zetten. Zij zijn al jarenlang bespuwd door dezelfde witte “liberals” die nu deze golf van scholierenverzet “steunen”.
Wij, jong en oud, moeten naast deze dappere jongeren werken om een beweging op te bouwen, gericht op sociale revolutie en de vernietiging van het patriarchaat en de witte heerschappij en de staat. Een beweging die sterk genoeg is om ons en onze gemeenschappen te beschermen. Wij moeten op onze hoede zijn en overleggen. Als gemeenschappen moeten we de macht hebben om te zeggen dat het jongmens dat gewelddadige klets verkoopt op het net geen toegang krijgt tot vuurwapens. De mensen die een sociaal en cultureel centrum kunnen scheppen zijn deze jongeren die in hun dagelijkse acties en uitingen al bepalen waar de toekomst ligt. Zij willen aansprakelijkheid, zij willen veiligheid, zij willen het recht te leven en lief te hebben zonder vrees.
Zij omhelzen de technologie en nieuwe ideeën. De democraten en organisaties willen in deze beweging infiltreren terwille van hervorming, maar jongeren weten dat dit niet opgaat. Zij hebben geleerd van de geschiedenis. De regering, de politie en de besturen zullen ons niet beschermen of het werk voor ons doen. Zij gaan van dezelfde gedachten uit die de schutters op de scholen opleveren. Schoolschutters proberen deze macht te herstellen. Als we het hebben over een schietpartij op school moeten we dit zien als een uitdrukking van een gehele gemeenschapsvorm. Als we echt willen dat kinderen veilig op school zijn hebben we diepgaande sociale verandering nodig, niet deeloplossingen die dezelfde onderdrukkende maatschappij weerspiegelen. Dit is niet een gevecht tegen geweren, dit is een gevecht tegen het systeem en zijn geweld. Dit is een gevecht voor een betere wereld.
– Vertaling van een stuk van First of May Anarchist Alliance op It’s going down.
*) Hoe radicaal men ook wil zijn, een uitdrukkingswijze – desnoods nieuwe taal – ontwikkelen die de heersende praat te boven gaat is moeilijk. In het Engels stond er “Vietnam war”. Versluierend (net als “Iraq war”) taalgebruik voor: oorlog tegen Vietnam. Het is zo ingeburgerd, deze zegswijze…
