Arnold had het vandaag al kort over Pádraig Pearse, dichter en vrijheidsstrijder ten tijde van de Paasopstand. Een ander strijdlied wat deze aan zijn arsenaal toevoegde was Óró Sé do Bheatha ‘Bhaile (‘Hoera, welkom thuis!’).
De melodie van het lied is afkomstig van een Ierse traditional die – en dat is geheel terecht – doet denken aan het welbekende ‘What shall we do with the drunken sailor’. De oorspronkelijke tekst echter, die alle hoop vestigde op de Jacobiet Charles, de bekende ‘Bonnie Prince Charlie’, beviel Pearse niet zo. Hij verving Charles dan ook door de roemruchte pirate Gráinne Ní Mháille (aka Gráinne Mhaol of, naar het Engelse idioom vertaald: Grace O’Malley aka Granuaile), bijgenaamd de Zeekoningin van Connacht. Zij was tenminste van Ierse afkomst, had de Engelse overheersers meermaals met succes bestreden en kon, als vrouw zijnde, mooi als personificatie dienen voor het eiland zelf – eens in ketenen, maar aanstonds weer vrij. (Zie verder deze uitgebreide bron.)
Deze versie (gezongen door Máirtín de Cógáin en consorten) is afkomstig uit de film The Wind that Shakes the Barley van Ken Loach, die handelt over de Paasopstand:
En hier nog een uitvoering van Sinead O’Connor:
Sé do bheatha, a bhean ba léanmhar
do bé ár gcreach tú bheith i ngéibhinn
do dhúiche bhreá i seilbh meirleach
’s tú díolta leis na Gallaibh.
Chorus:
Óró, sé do bheatha bhaile
óró, sé do bheatha bhaile
óró, sé do bheatha bhaile
anois ar theacht an tsamhraidh.
Tá Gráinne Mhaol ag teacht thar sáile
óglaigh armtha léi mar gharda,
Gaeil iad féin is ní Francaigh ná Spáinnigh
’s cuirfidh siad ruaig ar Ghallaibh.
Chorus
A bhuí le Rí na bhFeart go bhfeiceam
muna mbeam beo ina dhiaidh ach seachtain
Gráinne Mhaol agus míle gaiscíoch
ag fógairt fáin ar Ghallaibh.
Chorus
(voor een Engelse vertaling, zie hier)
