Opzegging lidmaatschap

Beste SP,

Middels dit schrijven wil ik graag mijn lidmaatschap van de SP opzeggen. Omdat ik het belangrijk vind dat de SP op de hoogte is van wat er leeft onder sommige leden zal ik uiteenzetten wat mij na twaalf jaar lidmaatschap tot deze stap heeft gebracht.

Ik wil graag beginnen bij het onderwerp waarbij ik de meeste consensus heb waargenomen binnen de partij, namelijk het koningshuis. Ik heb ten tijde van de troonwissel een mail gestuurd naar de Tweede Kamerfractie met de vraag waarom er niet duidelijker stelling werd genomen tegen deze waanzin. Het antwoord was niet meer dan dat de andere partijen het er niet over wilde hebben. Is dat een argument? En als anderen niet willen discussiëren, is dat dan een reden om met het afleggen van een eed van trouw alsnog legitimatie te geven aan dat ondoorzichtige, ondemocratische instituut met allerlei economische belangen?

Wat later in het vorige jaar las ik een stuk van Jan Marijnissen over Canada. Lyrisch was hij. Als je Canada met de VS zou vergelijken was die eerste een walhalla. ‘Canada behoort tot de kapitalistische wereld, net als de VS en Nederland, maar heeft onmiskenbaar een sociaal karakter. … Canada laat zien dat sociaal en progressief zijn geen obstakel vormt voor economische groei. Integendeel.’ De onderliggende boodschap was wat mij betreft dat we het kapitalisme moeten omarmen en er best wel wat van kunnen maken. Wat Marijnissen even vergat was dat de natives in Canada nog altijd worden onderdrukt, dat gigantische teerzandafgravingen zorgen voor een onvoorstelbare vernietiging van de natuur en dat de antikapitalistische protesten in Toronto (2010) op fascistische wijze zijn neergeslagen.

De SP is onderhevig aan zware verrechtsing. Ze weet geen weerstand te bieden tegen een bizar rechts klimaat en gaat hier zelfs in mee. Frases als ‘een tsunami van Polen’ vind ik ongehoord voor een linkse partij. Er wordt naar peilingen gekeken en dan ziet de SP dat Wilders uit haar vijver vist. En in plaats van de mensen uitleggen hoe de werkelijke structuren van werkloosheid, verdeel en heers van het kapitaal en het daarbij horende racisme in elkaar grijpen, in plaats daarvan vaart de SP subtiel mee op de rechtse golf. Onlangs nog sprak Roemer over het compenseren van land- en tuinbouwbedrijven die inkomsten mislopen door het boycotten van Rusland. Subsidie voor het grootbedrijf is een echte rechtse traditie, socialisme voor de rijken eigenlijk. Ik wist niet wat ik las. Net zo perplex stond ik bij het lezen van de uitspraak dat de zorg een investering zou zijn voor het langer productief houden van mensen. Ook dat is een zeer rechts uitgangspunt en heeft niets met een socialistisch mensbeeld te maken. En dit zijn slechts voorbeelden.

Wat ik ook echt mis bij de SP is de actiebereidheid. Waarom neemt de partij niet het voortouw in de organisatie van protesten? De grootste aanval op de werkende klasse sinds decennia is volop aan de gang. Dit is het moment om te mobiliseren. Grote groepen mensen kijken naar elkaar wanneer er nu eens echt wordt teruggeslagen en wie kan dit beter op zich nemen dan een Socialistische Partij met zoveel leden? Het parlement is wat mij betreft niet het hoogste doel, maar hiervoor lijkt de SP wel gekozen te hebben. Ik merk angst voor de media en de volle aandacht voor de vraag: ‘hoe scoren we het beste?’ Maar je door de media laten sturen is het loslaten van je eigen principes. De grote media opereren zonder uitzondering in rechtse kaders. Je zal dan dus als SP niet meer je eigen verhaal kunnen vertellen.

Die ontwikkeling maakt dat ik bijna geen verschil meer zie tussen de SP en de PvdA. De SP is het sociaaldemocratische vacuüm aan het opvullen en heeft de linkse analyses achter zich gelaten. In Spanning vind ik dat nog sporadisch terug, maar het is juist de taak van de partij dit in het openbaar te doen en de mensen bewust te maken van wat er speelt. Een eigen, linkse route kiezen en niet zwichten voor media of Haagse druk tot conformiteit, dat zou de SP nog kunnen onderscheiden van de rest. Wat ik nu zie is een partij die net even op een andere manier het kapitalisme in de lucht probeert te houden.

Bovenstaande kenmerken van de ontwikkeling van de SP zijn eigenlijk samen te vatten in de houding van de SP betreft Palestina. Onbegrijpelijke uitspraken van Harry van Bommel en onbegrijpelijke afwezigheid bij de demonstraties. Diep triest. Conformeren aan de rechtse mainstream, angst voor de media en alles richten op een eventuele deelname aan een regering liggen hieraan ten grondslag. Ik snap dat bepaalde dynamiek en druk erg veel invloed kunnen hebben, maar als dit ervoor zorgt dat de partij er gewoon een van de vele wordt dan kan ik niet voor honderd procent achter mijn lidmaatschap staan. Wellicht dat ik ooit nog terugkom, maar dan zal er veel moeten veranderen.

Vriendelijke groeten,

PS. Deze brief stond al een tijdje klaar om te verzenden, maar toen ik zojuist het bericht las over de ‘economic freezone’ in Amsterdam realiseerde ik me dat deze vandaag de deur nog uit moest! Schaam jullie diep!