Een column bij nrcnext over wereldschokkende nieuwe inzichten van Donner:
Fascinerend stukje tekst, die integratienota van minister Donner. Fascinerend, omdat er in de nota afscheid wordt genomen van een werkelijkheid die nooit heeft bestaan, om vervolgens terug te keren naar een werkelijkheid die nooit is weggeweest.
De werkelijkheid die nooit heeft bestaan is die van het zogenaamde ‘relativisme’, waarmee de multiculturele samenleving doordrenkt zou zijn. Decennialang zou ons land discriminatie, intolerantie, onderdrukking en fundamentalisme onder minderheden hebben getolereerd, omdat het ‘bij hun cultuur’ hoorde. Ik kan mij deze tijd niet herinneren, behalve dan de jaren 50, toen discriminatie, intolerantie, onderdrukking en fundamentalisme gemeengoed waren onder Nederlanders zélf. Maar daarna? Eerwraak, huwelijksdwang, discriminatie van vrouwen en homo’s: allemaal al veertig jaar strafbaar. Voor iedereen. Behoudens niemand. Sine exeptione.
Het multiculturalisme mag dan failliet zijn verklaard, het opportunisme dat ervoor in de plaats is gekomen, is nog vele malen erger.
Tja, wat moet ik hier nog aan toevoegen? Helemaal niks geloof ik. Ik rust mijn kaas.
“„Integratie zal niet meer door specifiek beleid, gericht op afzonderlijke groepen, worden gerealiseerd, maar door algemene maatregelen die uitgaan van de verantwoordelijkheid van betrokkenen. (…)’
Wat zeg je me nou, was al de moeite van Rita Verdonk helemaal voor niks? Luchtfietsen?