Een goede, boze en ook best vrolijke demonstratie was het. We waren daarmee afgelopen middag in Amsterdam aan het protesteren tegen de Turkse aanval op Afrin. We waren met veel: minder dan tweeduizend zal het zeker niet zijn geweest. We waren boos, opgewekt, vaak allebei tegelijk. Boos vanwege die aanvallen, de slachtoffers, de staatsterreur van Turkije, de medeplichtigheid van de ‘internationale gemeenschap ‘. Opgewekt boos wat mij betreft, omdat we voelden dat we niet alleen stonden, elkaar konden vinden herkennen in gemeenschappelijke woede, onderlinge verbondenheid, solidariteit. Het was al met al een grote, goede demonstratie van flink strijdlustige mensen. Motto van de actie: “Stop de aanvallen op Afrin!”
We verzamelden bij het Stadhuis, dichtbij de Stopera. Ik zag al honderden mensen toen ik aan kwam lopen. Met vlaggen, heel veel vlaggen. Die maakten de politieke kleur van de demonstratie meteen duidelijk. Veel vlaggen van de YPG, de gewapende strijdorganisatie die de gebieden van Rojava – de Koerdische regio in Syrie waar Afrin deel van uit maakt – verdedigt. Vlaggen van de PYD, de politieke organisatie waarvan de YPG de gewapende arm is. Vlaggen met “Freedom for Öcalan” erop, en een portret van deze Öcalan, de leider van de PKK die in Turkse gevangenschap zit. Het was een kleurrijk spektakel. Het echter liet meteen zien dat de aard van de demonstratie ook al was ingekleurd: dit was een actie vanuit één stroming in de Koerdische vrijheidsstrijd, een stroming die Öcalan als haar aanvoerder ziet, en waar genoemde PYD, YPG en PKK deel van uitmaken.
Ik had deze inkleuring verwacht. Het was voor mij niet de reden om te gaan. Ik voel me geen nauwe geestverwant van de PYD/ YPG en dergelijke. Aan verering van Öcalan doe ik niet mee. Het was voor mij ook geen reden om weg te blijven. Het doel van de demonstratie – protesteren tegen het Turkse staatsgeweld tegen Afrin, tegen Rojava, tegen Koerden en hun bondgenoten – onderschrijf ik. Daarom deed ik mee en zal ik in soortgelijke situaties weer meedoen. Trouwens: ik vind óók dat Öcalan vrijgelaten hoort te worden. En elke poging om PYD, YPG, PKK weg te zetten en te criminaliseren als ‘terroristische organisaties’ dient volstrekt te worden afgewezen en bestreden. Ik hoef niet verregaand met organisaties en personen in te stemmen om toch voor hun vrijheid tegenover onderdrukking op te komen.
(Lees verder bij de bron van dit artikel)
Via:: ravotr
