Open brief aan de Partij voor de Dieren

Allerhande lichamelijk ongemak maakte het mij onmogelijk bij het laatste congres aanwezig te zijn. Ik vraag mij inmiddels af of ik daar rouwig om moet zijn.

In een verslag las ik dat Esther Ouwehand wat zij genocide in Gaza noemt ter sprake bracht. De zaal reageerde met een gescandeerd “Free free Palestine”. Wil ik nog wel lid zijn van een partij waar dit getolereerd wordt? Maar het kan erger. Deze tweet onthult met beeld.

F*ck Israël – Fuck dit, word lid.
Nu ik het opschrijf wordt het mij zwaarder te moede dan toen ik er over hoorde en het beeld zag.
Het verhaal zal ongetwijfeld zijn: “We zijn niet tegen joden, we zijn tegen zionisten”. Dat is een kreet van de allure “Alle Turreke het land uit, maar Hasan mag blijven, is goeie buurman”. Als je het elementaire inzicht niet hebt hoe voos die redenering is kan ik alleen maar besluiten dat antisemitisme een aanbeveling is voor het lidmaatschap van de Partij voor de Dieren.

Ik hoef mij niet eens af te vragen hoe afstotelijk dit is voor eventuele joodse aspirant-leden. En dan moet mij nog iets van het hart over deze kreet.

F*ck dit of dat of deze of gene is een oproep tot verkrachting. Ik vermoed dat u dit niet erg vindt, het komt uit een vreemde taal en daar denken ze er vast anders over. Ik kan u verzekeren dat dit in Groot-Brittannië wel degelijk hoog wordt opgenomen. In de Verenigde Staten heeft men de mond vol met deze oproep tot seksueel geweld maar sinds wanneer is dat in Europa ons gewilde culturele voorland?

Schrijven is helderheid scheppen. Nu ik dit opschrijf dringt tot mij door dat we uit elkaar gegroeid zijn. Niet vanwege het “defensiestandpunt”, wel vanwege dit soort oproepen tot lidmaatschap. Het is een kwestie van afwegen. Blijf ik lid? Moet ik nu ook al op de ChristenUnie gaan stemmen?
Ik denk niet dat ik hier een antwoord op krijg.