Ik heb dus AOW en een klein pensioentje, altijd urenleraar geweest en dat levert geen kolossaal bedrag op. Ongeveer zoveel als een gewone bouwvakker ook zou krijgen. Vrouwlief verdient ook en samen hebben we een minimuminkomen. Zij werkt ervoor, maar als diabeet heeft ze haar eigen risico al vóór mei uitgegeven en dat is dus door de zorgverzekeraar terug gevorderd.
Deze maand was het voor mij ook zover. De ouderdom komt met gebreken niet waar? Een bezoek aan een arts, bloedprikken, bezoek aan een verpleegkundige en wat pilletjes laat het bedrag toch nog snel oplopen. Ik kreeg dus afgelopen week de mededeling dat mijn zorgverzekeraar dat geld van mijn bankrekening zou gaan innen. In alle haast heb ik wat leefgeld voor de rest van de maand van de rekening gehaald en nu maar hopen dat het wel los zal lopen.
Het is toch erg als je plotseling in de zorgen zit, terwijl je het vroeger altijd net kon besommen. Ik loop erover te piekeren. Ik voel me alsof ik in het openbaar ben aangehouden, dat me naar mijn papieren wordt gevraagd en dat dan blijkt dat mijn papieren niet deugen. Te weinig op de bank. Als ik niet kan betalen ben ik mijn leven niet meer zeker. Wegens de foute en onjuiste papieren sta ik op de nominatie om te worden verdelgd. Is dat al het geval met alle bejaarden van zeg maar 71 jaar?
Hoeveel gewone minimumverdieners hangt de dreiging boven het hoofd dat ze niet meer de zorg die ze echt nodig hebben krijgen? Wie bepaalt dat? De rekenaars van de ziektekostenverzekeraar. Aan wie heeft de regering destijds de uitvoering in handen gegeven van de nationale gezondheidszorg? Het lijkt verdomme wel of ze dat aan de Gestapo hebben opgedragen. Halt, papieren. Hm, niet in orde. U mag niet doorgaan, u wordt vervolgd, tot u helemaal bent uitgekleed of tot u dood bent, en met onze slechte medicijnen zullen we u daar een handje bij helpen. Zijn uw papieren goed, hebt u het geld klaar liggen? Dan is er niets aan de hand. Dan kunt u uw weg zonder zorgen vervolgen.
O, heb ik een verkeerde term gebruikt? In de dagen waar de Gestapo optrad waren regering en staatspolitie dusdanig verstrengeld dat je, als het fout ging, je zeker van je ondergang was. In 2006 heeft een regering die winstbejag voorstond, de uitvoering van de gezondheidszorg opgedragen aan organisaties die winst mochten (lees: moesten) maken. De overheveling was niets anders dan eigenbelang van door Reagan en Thatcher geïnspireerde bonzen die het neoliberalisme uitdroegen. En waar op de bedrijfsvoering ván en geldstromen bínnen deze grote maatschappijen – er zijn er vier echt grote die de markt dicteren – geen enkele democratische controle is. Een land dat zichzelf als democratisch beschouwt, is niet in staat om een zorg te organiseren die voor een ieder gelijke voorwaarden schept, maar tolereert wél diefstal. Laat staan dat die zorg gelijk wordt uitgevoerd. Straks gaat bij mij de deurbel. De Gestapo, of ik mijn eigen bijdrage hier ter plekke wil voldoen. Zo niet, dan wordt er met vervolging gedreigd. Dat is een rare gewaarwording voor iemand die al 70 jaar zonder schulden leeft.
