De Volkskrant bericht vandaag over de heldenrol van onze man in Brussel. Nou ja, ‘bericht’? Journalist Marc Peeperkorn steekt zijn tong diep in de aars van premier Mark Rutte die tijdens de dramatische marathonvergadering waarin de Griekse roep om genade in politiek sadisme gesmoord werd, zich ontpopt blijkt te hebben als een ware havik. ‘Rutte’s onverzettelijkheid werd beloond met een uitnodiging van EU president Tusk om aan te schuiven in het zweetkamertje met bondskanselier Merkel’, aldus Peeperkorn. Wat een buitengewone eer. Om mee te doen met de mentale marteling van een collega. Opwindend. Vijftig tinten grijs maar dan echt tot het gaatje.
Het optreden van staatsman Rutte ontvouwt zich in het artikeltje als een ranzige thriller. Peeperkorn rapporteert met veel gevoel voor goedkoop drama: ‘Tusk besefte dat hij de Nederlander mee moest krijgen, wilde een akkoord over nieuw geld voor Griekenland überhaupt haalbaar zijn.’ Ja, de heer Tusk kent zijn pappenheimers. Als de boel vast dreigt te lopen, hebben we altijd Mark nog. Mark kent zijn geweldsinstructies: bij het minste of geringste verzet met zes man op de raddraaier gaan zitten en de nekklem toepassen. We zien achteraf wel of de relschopper het leven laat. Zo doet VVD Gouwleider Jozias van Aartsen dat in Den Haag en zo doet zijn partijleider dat in Brussel. Afknijpen die lui. Arubaan of Griek, het is allemaal één pot onbetrouwbaar nat.
Peeperkorn zingt verder zijn lof over de ‘zeer goed voorbereide’ Rutte die ’tekstsuggesties’ mocht ontvangen van Dijsselbloem en Samson. En verder niks. Geen kritische kanttekening. Geen onvertogen woord. Het artikel laat zich lezen als een regelrechte heldenzang. Rutte haalt zijn Zilvervloot binnen. ‘Zijn naam is klein maar zijn daden benne groot.’ Kielhalen die Grieken! Peeperkorn mag wat mij betreft zijn perskaart inleveren en doorschuiven als woordvoerder van onze havik in het Torentje. Zoveel slaafsheid verdient een plaats aan de riemen van de galei Rutte.
Ik vraag me inmiddels af wat er werkelijk in dat ‘zweetkamertje’ is gebeurd. Daar heb ik wel beelden bij. De legendarische Amerikaanse standupkomiek Bill Hicks legt zijn publiek uit dat een fris verkozen president altijd even door zijn geldschieters in een kamertje apart gezet wordt. Vervolgens vertonen ze een filmpje. De Zapruderfilm waarin te zien is hoe de kogels Kennedy’s hoofd aan stukken doen spatten, maar dan vanuit een totaal andere hoek.’Nog vragen?’, mompelt één van de geldmagnaten. Het is even stil. ‘Wat precies mijn agenda is?’, antwoordt de nieuwe president, lichtelijk nerveus. Zo gaat dat in zweetkamertjes. Ook in Brussel. Met onze Mark voorop. Waar een klein land groot in kan zijn.
Inmiddels heeft het IMF een rapportje laten lekken. Precies op de dag waarop de wurgdeal met Griekenland is afgedwongen. Je zou er complotdenker van worden. Moesten de helden van Brussel eerst die Griekse armoedzaaier alle hoeken van het zweethok laten zien, zodat ze achteraf tegenover hun eigen achterban wat makkelijker kunnen verkopen dat ze opnieuw de banken overeind moeten houden die hun tengels aan Grieks schuldpapier verbrand hebben? In het rapport stellen deskundigen van het IMF namelijk dat de Grieken hun schulden zelfs onder het nieuwe dictaat nooit zullen kunnen aflossen. ‘Opvallend’, volgens het NOS Journaal van gisteren, ‘want het IMF is geen politieke organisatie.’ Ik zeg het u eerlijk: mijn blaas begaf het bijna. Voor alle duidelijkheid lieve kijkbuiskinderen: ‘geen politieke organisatie.’ Leest u even mee?
“But the significant shortfalls in program implementation during the last year led to a significant increase in the financing need—by more than Euro 60 billion—estimated only a few weeks ago. ”
Aldus het IMF. Ik kan me vergissen, hoor. Maar hier wordt een heel subtiel politiek Zwarte Pietje uitgedeeld naar Tsipras en de zijnen. Een beetje spindokter weet hier wel raad mee. Wie hebben de boel laten oplopen? Terwijl het net zo lekker liep? Juist. Die linkse hobbyisten in Athene. Dat u het weet. Het gaat nog verder:
“The events of the past two weeks—the closure of banks and imposition of capital controls—are extracting a heavy toll on the banking system and the economy, leading to a further significant deterioration in debt sustainability relative to what was projected in our recently published DSA.”
Geen woord over wie de geldkraan dicht gedraaid heeft. Het zijn “the events” en niet het besluit van de ECB om de Griekse banken nog langer te bevoorraden. Maar dat gaan we niet zeggen. Want we zijn niet politiek. Bovendien willen we onze belastingvrije graaibaantjes niet kwijt.
Vandaag debatteert de Tweede Kamer over de Griekse wurgdeal. Ik ga niet kijken. De uitkomst staat al vast. Het stemvee van de twee regeringspartijen zal braaf meeknikken. En laat niemand het in zijn hoofd halen bezwaar te maken. Die onverlaat wacht een buitengewoon onaangenaam kwartiertje zweten met Rutte. Niet in het Torentje. En dat is zo jammer. Want het klonk zo lekker kneuterig en Nederlands: het Torentje. Het gaf ook een verhouding aan. Je bent premier en dus even de grote baas maar we zetten je in een klein Torentje. Dat voel je. Of niet. En Rutte voelt dat niet. Vanaf vandaag praten we dus over het Haviksnest.