(Northern) Soulklassieker du jour: No opportunity necessary, no experience needed

Deze rubriek is ontstaan naar aanleiding van gemopper in de redactiekwartieren van Krapuul over wat “Radio 1” aan muziek te horen brengt. Of was het “Radio 2”? Ik hoor het nooit, sinds het niet meer Hilversum heet hoor ik als het aan mij ligt geen Nederlandse radio meer voorzover ik er niet zelf bij betrokken ben. (Ook “Radio 4” vind ik een belediging en met Radio 6 hoeven ze bij mij dan ook niet meer aan te komen). Progrockliefhebber Laurent had bezwaar tegen een regelmatig te horen nummer waarvan ik fijntjes kon vermelden dat het van huis uit Northern Soul is. Van het een is het ander gekomen. Het gaat uiteraard niet om deze, die tot een symforocker is verwerkt door Yes. En ik ben sportief genoeg om te zeggen dat ik daar geen afstand van neem – ik weet wat voor “progressief” doorging destijds en al zijn sommige dingen niet meer om aan te horen, Yes in het algemeen en met hun versie van deze in het bijzonder hoor ik nog steeds met genoegen. Maar dit is wel het origineel, het breekt nogal abrupt af.
Richie Havens, 1967.