Een bekentenis die voor mensen die de serie van de Rode Canon trouw gevolgd hebben (uw geduld is op de proef gesteld, maar het einde nadert) zal het geen nieuws zijn dat ondergetekende geen sympathisant van SDAP of PvdA is, maar dat hij in het algemeen respectvol omkijkt naar de uitingen of verschijningsvormen van de parlementairen.
Met Nieuw-Links is het geduld op, en dit is er eigenlijk van begin af aan niet geweest. Dat krijg je als je mede- en tegenspeler bent (geweest) van de te beschrijven /te signaleren personen.
André van der Louw maakte Hitweek onveilig met praatjes over hoe fijn de Partij van de Arbeid wel niet was. De Beatles waren rechts want ze gunden die mooie regering van Labourman Harold Wilson hun belastingcenten niet.
(Hitweek was zoiets als een ‘zine, gesticht in 1965, een maaksel voor twieners dat niet gelikt was maar daar stonden dan wel die zeikstukken van Van der Louw tegenover). Hitweek, dat was je zelf, min of meer, als opstandige twiener. En bij opstandigheid hoorde geen PvdA. Nog steeds niet, trouwens – die tijden zijn geweest – zijn ze er ooit geweest?
“Nieuw Links”. Twee problemen: het was niet Nieuw. En het was niet Links. Gek is dat, niet, mensen, ik kan nog steeds niet met de gesel der mildheid terugdenken aan iemand als Han Lammers die mij zo ongeveer het ziekenhuis in heeft laten slaan, en menigeen met mij – voorzover niet daadwerkelijk in het ziekenhuis terechtgekomen – of die mevrouw die doodbleef in een hartaanval toen ze de pantserwagens de Nieuwmarktbuurt zag binnenrijden, net als in ’40-’45.
Haar inhoudelijke eisen formuleerde Nieuw Links in Tien over rood. Uitdaging van Nieuw Links aan de PvdA. In dat dunne rode boekje schopten de nieuwlinksers heel wat heilige huisjes omver: Nederland republiek (‘zodra de regering van koningin Juliana eindigt’), democratisering van de binnenlandse politiek, kleiner maken van de inkomensverschillen en erkenning van de DDR.
Dol op de DDR – misschien verklaart het ook zijn tegenzin in tegenspraak en zijn algehele democratische gezindheid – ik bedoel Han Lammers, een van de “prominente” Nieuwlinksers.
En de DDR werd erkend.
En de DDR hield het daarna niet lang meer. Net zo houdbaar als “de idealen” van Nieuw Links.
Hoi hoi hoi – riep Van der Louw alvast op zijn partijcongres – o nee, dat ging over de intocht van zijn bendegenoten in het partijbestuur van de PvdA in 1969 (zie en lees hier) – bekend geworden als “de beredans”.
Het verhaal erover bij de Wiardi Beckmanstichting door iemand die er zo te zien ook niet in gelooft.
De titel van dit stuk is ontleend aan een uitspraak, toegeschreven aan Han Lammers over de Amsterdamse metro, die de stad failliet heeft gemaakt, waarvoor half Oost is gesloopt en die jarenlang vooral een snuif- en spuithol is geweest en die in de zomer maar helemaal niet rijdt.
En vooruit, de ripoff van The Jam
Dit is een aflevering in de serie de Rode Canon
Ah ja, dat dansje van Van der Louw…dat was me toch een beschamende vertoning. Gelukkig is het met die Nieuw Linksers en hun “mars door de instituties” toch nog goed gekomen. Het bleken alras nóg ergere regenten te zijn dan de generatie die aan hen voorafging.
Het blijft natuurlijk ook knap hoe de oude vos Den Uyl die hele Nieuw Links generatie onschadelijk wist te maken.
Ik had het er vanavond nog over met de auteur om voor de volgende (geelgroene) canon ook aandacht te besteden aan de Brinkman Shuffle.
Een titel had ik ook wel:
De Brinkman Shuffle markeerde Der Untergang – Of hoe Frits Wester het CDA sloopte
maar ja, veel gebabbel en weinig daden net zoals de slimmerds van een kabouterparty een groenflinks wisten te maken.
Maar de flitsende SAMSOM , die roept en huppelt en rare bekken trekt met zn secondant Spekman (nomen est Omen)
Denk maar eens aan de geweldige linkse proletariers helden W.Bos en W.Kok die op de barricaden stonden en met hun laatste druppel bloed onze welvaart en vryheid bevochten.
We glyden langzaam een herhaling in van de jaren dertig en de veroorzakers van de ellende worden niet aan gepakt.
Vergeet niet dat de PvdA een regentenbaantjesfabriek is.