Binnen de politiek – zowel in Europa als ook in Nederland – is men niet echt geïnteresseerd in democratie in Arabische landen, moslimlanden. Waarom dat is, is alleen maar te raden, maar het heeft iets te maken met eigenbelang (op deze manier verdient het Westen het meest aan deze landen) en de gedachte “Stel je eens voor dat moslimlanden en/of Arabische landen zo groot en sterk worden dat ze de kraan dichtdraaien en de westerse economie ‘on hold’ zetten”, daar moeten we toch echt niet aan denken.
Jarenlang en nog steeds heeft Europa, en ook achtereenvolgende Nederlandse regeringen, dictators in Arabische (moslim) landen gesteund. Mensen als Bourguiba, Ben Ali, Mubarak, Sisi, Bouteflika en ga zo maar verder. Jarenlang moesten deze despoten, en sommigen nog steeds, in het zadel gehouden worden, bij één zelfs zo erg ‘in het zadel houden’, want anders was hij letterlijk en figuurlijk omgevallen op zijn leeftijd. Dit heerschap heet Bouteflika en hij heeft mogelijk ingezien dat hij beter niet voor een vijfde ronde als president kan gaan werken – nou ja, werken – en heeft zich vrijwillig teruggetrokken, maar draalt zo met de verkiezingsdatum, dat hoogstwaarschijnlijk iemand een snelcursus Autoritaire Dictator volgt en zich dan later kandidaat ‘stelt’. Het kandidaat stellen moet niet alleen met een korreltje zout genomen, maar met zout zoveel als de Sahara.
Algerije heeft dit al eerder meegemaakt, toen het FIS de democratische verkiezingen had gewonnen, echter ze mochten niet aan de macht komen en … de militairen grepen de macht en ene Ghozali werd in het zadel gehesen met behulp van Frankrijk dat nadien er alles aan deed om dictators tot en met Bouteflika aan de macht te houden. In 1992 werd het parlement in Algiers gesloten door president Zeroual, op het moment dat het FIS (het Islamitisch Heilsfront) op het punt stond om de algemene verkiezingen te winnen. Hierna werd het FIS verboden en de meeste leiders in de gevangenis gesmeten.
Ook in Egypte heeft zo iets gespeeld toen de Moslim Broederschap onder Mohamed Morsi de verkiezingen had gewonnen; echter ook hier was het weer het leger dat de macht greep en ene Sisi naar voren schoof en de macht overnam. Democratisch gekozen moslimleiders worden niet gewaardeerd en met behulp van het westen, wordt daar meteen een einde aan gemaakt op allerlei manieren. In Egypte betekende dit gewoon een militaire coup, gesteund door het westen. Mohamed Morsi was de eerste gekozen Egyptische president na de val van dictator Mubarak in 2011, echter Mohamed Morsi, leider van de Moslim Broederschap, die ondertussen ook alweer verboden is, werd door het leger afgezet. Dit gebeurde op 2 juli 2013 waarna het leger nieuwe verkiezingen uitschreef, waarbij een jaar later generaal Abdul Fatah al-Sisi ‘gekozen’ werd tot president.
En ook in Palestina gebeurde zo iets. Hamas won in januari 2006 met een overmacht en behaalde met 76 zetels de absolute meerderheid in het 132 zetels tellende Palestijnse parlement. Maar de huidige bezetters van Palestina, de VS en de EU hadden laten weten niet geamuseerd te zijn, daar in hun ogen Hamas een terreurorganisatie is, waar niet mee samengewerkt zal gaan worden. De toenmalige artikelen van het journaille hebben alleen maar negatief geschreven over de verzetsorganisatie Hamas en dat gaat nog steeds door. Niet negatief wordt er geschreven over de apartheidsstaat die Gaza aan alle kanten – samen met de Egyptische dictator – van de buitenwereld heeft afgesloten.
Neen, het lijkt er sterk op dat het westen – waaronder ook de EU en dus ook Nederland – geen interesse heeft in democratisch verlopen verkiezingen in Arabische / moslimlanden, want dat komt het westen niet goed uit; tenslotte moet de vriend-apartheidsstaat beschermd en gesteund worden. Een schande voor het woord democratie.
