Neêrlands hoop in bange dagen

Ons land wordt bedreigd door de grootste crisis sinds de Tweede Wereldoorlog. Sluipend komt de crisis richting onze grens en omdat wij de marktwerking zijn gang hebben laten gaan en onze hebzucht geen grenzen meer kende, zijn we straks net als de rest van Europa aan de beurt. Een deel van de bevolking slaat wild om zich heen. Het is de schuld van alles en iedereen die zich anders kleedt, eet of niet staat ingeschreven voor de Elfstedentocht.
Maar geen paniek. We hebben een denktank samengesteld die bestaat uit de knapste koppen van Nederland om de dreigende ineenstorting te bezweren. U kunt dus rustig gaan slapen. Het landsbelang staat voorop!

De denktank
Aan tafel zit Fleur Agema. Het meisje met het intellect van een weekdier. Fleur heeft een lijstje voor zich liggen. Hierop staat; “Ik kan hier niets over zeggen, want ik ga hier niet over binnen de fractie”. Misschien vraagt u zich af waarom zo iemand bij het belangrijkste crisisoverleg na de Tweede Wereldoorlog zit? Waarschijnlijk om in de pauze de broodjes te smeren. Tenslotte moet dit ook gebeuren en zo heb je de eerste bezuiniging binnen.

Tegenover Fleur zit Geert Wilders. De man die er alleen op uit is om zijn eigen zakken te vullen. Buiten de VVD en de SGP zal nooit iemand meer met hem samen willen werken. Hij weet dat dit de laatste kans is om ooit nog invloed te hebben op het regeringsbeleid en moet dus nog één keer alles uit de kast halen. Geert is een viespeuk. Dat weet iedereen aan tafel. Pijnlijk om nu weer geconfronteerd te worden met het feit dat je gegijzeld wordt door een kerel die eigenlijk meer bij de vorige vreselijke crisis thuis hoorde. Geert kan twee dingen doen. De boel opblazen en dan is het afgelopen met hem of toegeven op pijnlijke punten voor Henk en Ingrid en dan is het ook afgelopen met hem. Toch zal hij zijn uiterste best doen om toch nog iets xenofoobs binnen te halen. Het gaat bij deze crisis tenslotte niet alleen om cijfers. Cijfers die hij sowieso niet begrijpt.

Naast Geert zit Maxime Verhagen. Ook hij heeft niets meer te verliezen, sinds iedereen binnen en buiten het CDA een pleurhekel aan hem heeft. Klapt de regering, dan moet hij op zoek naar een andere baan. Reden te meer om dan maar toe te geven.

Tegenover Maxime zit Sybrand van Haersma Buma. Hij heeft twee hele lange lijsten met wensen. Een van het oude CDA en een van het nieuwe CDA. Hij weet echter ook dat hij weinig kans maakt met vijf VVD’ers tegenover zich. Hij zal er achterkomen dat hij beter kan breken. Maar het foute deel van de CDA’ers zullen hem overtuigen dat in het landsbelang (lees partijbelang), het beter is om toe te geven.
Op de hoek van de tafel zit Stef ‘marktwerking’ Blok. Hij verdedigt de VVD belangen en is een echte cijferfetisjist. Marktwerking staat voorop en hervormingen zijn mooi, als ze maar ten goede komen aan het verdienmodel. Principes van vrijheid zijn inwisselbaar als de winst onder druk staat.

Neerlands hoop in bange dagen wordt voorgezeten door een vrolijke, joviale premier Rutte. Hij heeft ook een lijstje voor hem liggen. Daarop staat dat hij zich niet moet laten chanteren. Hij weet echter ook, dat hij geen keuze heeft. Het is dat of nieuwe verkiezingen. Maar hij heeft geleerd, dat als je maar roept dat het niet bij jou vandaan komt, je overal mee weg kan komen.