Nazi…. eeeehh, USA propaganda

Dat de redactie van ’n zichzelf respecterend Nederlands ochtendblaadje deze kop “Plasterk: AIVD geen schoothondje van VS”, drie alinea’s en dan het verdere artikel achter ’n betaalmuur zet, getuigt van labbekak (Bron ANP gebruikt) en scrupuleus winst willen genereren (de nieuwsgierigheid van de lezer uitbuiten, zodat de lezer betaalt om de rest van ’t artikel te kunnen lezen) van uiteindelijk zo’n belangrijk item, waar elke inwoner van Nederland mee van doen heeft. Alsof er niets verstandigs te zeggen valt, graait de redactie in een persbericht van het ANP en citeert lulkoek uit de mond van Ronald Plasterk, zonder die uitspraken te verifiëren en van deugdelijk journalistiek commentaar te voorzien. ’t Heeft nog minder waarde als bewijsvoering dan ’t vodje papier dat Plasterk uit de binnenzak van z’n colbert haalde tijdens een interview op tv om te bewijzen, dat er in Nederland geen data naar de VS gesluisd worden. Nog slechter dan ’t in-elkaar-geknutselde-filmpje, waarin bewezen wou worden, dat Irak massavernietigingswapens zou hebben. Die er uiteindelijk dan toch niet bleken te zijn.

Volgens Plasterk klopt dat niet. ‘De Nederlandse diensten houden zich aan de Nederlandse wetten. Die worden in volle openbaarheid vastgesteld door de Tweede en Eerste Kamer. De diensten doen wat ze moeten doen.’ (Bron)

Duitse media doen wél goed onderzoek en maken zich zorgen om de verregaande bevoegdheden van de inlichtingendiensten (de NSA onttrekt zich bijvoorbeeld aan elke wet): WO II en de DDR hebben diepe wonden geslagen. Voor ’t bewijs dat de NSA zich aan elke wet onttrekt kan de lezer hier en hier naar hartelust grasduinen. Maar die kloothufters van de redactie denken aan de journalistieke voorwaarden te voldoen door een stukje van ’t ANP te kopiëren.

De mond vol over Pegida, maar te stom om wat van Duitsland te begrijpen, is de Nederlandse politiek en journaille het schoothondje van de VS, het land, waarvan gezegd wordt, dat iemand van krantenjongen tot miljonair kan opklimmen, maar waar de pijnlijke waarheid is, dat dat het voorland van een krantenjongen is, die als zwerver veroordeeld zijn bestaansrecht in de periferie van het leven moet ondergaat.

Dat ochtendkrantje is maar ’n klein radertje (maar vele maken grote), maar zo wordt ’t gedaan:

Het manifest van Kim Jong-il beschrijft vrijwel dezelfde methoden die bijvoorbeeld Lenin of Riefenstahl hanteerden. Blijf je boodschap herhalen, speel in op emoties, gebruik humor en schoonheid in plaats van kille feiten. Nee, wat me het meest trof, was hoe bijna vertederend naïef die Noord-Koreaanse films overkomen in vergelijking met moderne propaganda uit bijvoorbeeld Hollywood. Ik heb zelf ooit de afdeling in het Pentagon bezocht, waar de scriptdoctors van de Amerikaanse overheid zitten, die in ruil voor legermateriaal een dikke vinger in de pap krijgen in veel grote actiefilms. Zo iemand als producent Jerry Bruckheimer kun je beschouwen als de Leni Riefenstahl van Amerika. De boodschap in zijn films doet qua simplisme niet onder voor die in Noord-Koreaanse films. Might is right! Shoot now, talk later! Maar zijn stijl is veel geraffineerder en daardoor effectiever en gevaarlijker. Tijdens de Irakoorlog zat Bruckheimer dichter bij het vuur dan Al Jazeera of de BBC.

Aldus Anna Broinowski, die als eerste westerling toegang kreeg tot de filmindustrie van Noord-Korea.

Uit: ‘Je moet de wereld willen veranderen met je film’. VPRO gids bijlage van 17 januari t/m 23 januari 2015

Films (en géén sitcoms of docu’s), die in week 24-1 t/m 30-1 op NPO 1, 2 en 3, RTL 4,5,7 en8, Veronica, Net 5 en Fox te zien zijn:

In totaal tel ik 51 films, waarvan 41 films Amerikaans of ten dele Amerikaans zijn. Dat betekent, dat de Amerikaanse films voor die week op 80,4 % van het totale aanbod zitten.  En week in week uit, maand in maand uit, jaar in jaar uit zal die verhouding wel niet wezenlijk verschillen. Als ik het dan toch over propaganda heb.

En dan heb ik nog niet eens de special van de Chocoladeletterkrant op vrijdag 23 januari 2015 meegenomen: In vol ornaat Michiel de Ruyter met alle ins en outs (voor zover dat snotkrantje daartoe capabel is). Niet voor niets wordt duur krantenpapier en inkt voor de zwijnen geworpen; men zal het vreten. Of ‘Ik hou van Holland’; ik zal daar niets over schrijven, omdat ik geen hartgebrek wil oplopen.

Leni Riefenstahl en de hele Stasi-gang van de DDR zijn maar een kleintjes in vergelijking met de Nederlandse overheid in samenwerking met de VS.

In een reportage over het snel toenemende aantal zwervers in ons land (‘een van de rijkste landen ter wereld’) komt ook een kapper voor. Hij staat voor de dode, donkere kapperswinkel met een plakkaat op de ruit, hij kijkt naar binnen. Door een verkeerde investering heeft hij deze zaak verloren, en daardoor zijn huis, en daardoor zijn auto, en daardoor zwerft hij. ‘Gelukkig heb ik mijn hondje nog’.

Hij loopt met het hondje naar een bosje in het park en wijst aan waar hij bij goed weer wel eens geslapen heeft, gewoon op zijn jas. De reporter vraagt wat hij het meest mist van zijn oude leven. Het meest mist hij het gepraat met klanten, het gekwebbel. De rode draad in de reportage is: dit kan iedereen overkomen.

Met deze verontrustende boodschap ga ik naar bed. Zoals altijd word ik wakker in het uur van de wolf. Ik lees een opmerking uit de kladboeken van Georg Christoph Lichtenberg (1742-1799): ‘Barbiers zijn een merkwaardig slag mensen omdat zij de overgang vormen tussen de vroedvrouw en de heelmeester en arts. Het zijn vleermuizen die zichzelf als vogels beschouwen.’

mosterd van A.L. Snijders (over televisie) in de VPRO gids #4. van 24 januari t/m 30 januari 2015