Natuuranalfabetisme. Het kan de vorm aannemen van het best wel mooi buiten vinden, zo’n strakke grasmat zonder vogels en zonder koeien er in, of schapen, of geiten. Het kan in de vorm van het niet kunnen onderscheiden van een paardebloem van een herfstleeuwetand of een gele morgenster. Of is dat voor gevorderden? Wie nooit een opwiekende leeuwerik heeft gezien of gehoord zal de vogel ook niet missen. Dit is een stap verder dan landschapspijn, die hoort nog bij herinnering.
We zijn al ver verwijderd van het land van de Verkade-albums, de Natuurbibliotheek van J.J. Hof en het enige natuurprogramma van belang in Nederland is op zondagochtend op de “publieke omroep”. Op de radio. Dat is niet erg visueel.
In Trouw wordt het woord naar mijn weten geïntroduceerd. Wij bieden u ter leringe alvast een kleine vos aan:
Als het om biodiversiteit gaat, is Nederland in Europa een van de slechter scorende kinderen van de klas. Zo zijn we in ons land bijna 70 procent van de inheemse populatie verloren tussen 1900 en 2010, terwijl dit in heel Europa minder dan 50 procent is. En dat terwijl we voor ons welzijn, onze economie en een gezonde toekomst afhankelijk zijn van biodiversiteit.
Helaas kunnen we de biodiversiteitscrisis in Nederland nooit succesvol te lijf gaan zolang we het natuuranalfabetisme onder de Nederlandse bevolking niet aanpakken. Mensen redden namelijk doorgaans datgene waar ze van houden, niet per se datgene wat ze nodig hebben.
– Uitgelichte afbeelding: Door Darkone – Self-published work by Darkone, CC BY-SA 2.5, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=259532
