Het grote gebeuren van democratisch Nederland dat zijn hoogtepunt met het houden van het raadgevend referendum vond, heeft tot een politieke aardbeving geleid die tot in de hoogste ivoren torentjes van het establishment gevoeld werd.
Het dédain van het establishment over de democratische volksraadpleging werd direct gestraft: blijf thuis – dan komt alles wel goed!
De neus optillen voor het resultaat van een democratische raadpleging kan niet meer omdat het resultaat thans door heel Europa volop bekend is. Niettemin zullen “onze soort mensen”” steeds aan de neoliberale politieke richtlijn blijven vasthouden. De verroeste elitaire neoliberale status quo wordt beschermd.
Het chronisch onvermogen om met democratie in ons land om te gaan werd direct zichtbaar in de reacties van talloze establishmentpolitici die niet wisten wat ze met de gevolgen van een uitslag die ze niet bevalt, zouden moeten doen. Het heeft ondertussen ludieke proporties aangenomen toen voor de camera juristen zijn verschenen die deze hoogste uiting van democratie, het referendum, als crimineel probeerden te bestempelen.
Je zou er maar gewoon medeleven mee moeten hebben.
Links Nederland bleef hierbij als gebruikelijk afwezig, stil, verdeeld, apathisch en zonder visie. Enkel de SP bewees uiteindelijk over een goed politiek vooruitziend vermogen te beschikken.
Het frappante was dat er in het algemeen vanuit Links advies werd gegeven om niet te stemmen op het hoogst mogelijke democratische platform – het Referendum.
Mogelijk om eigen passiviteit en gebrek aan leiderschap te verhullen?
Het is alsof Links nog steeds de slaap van Doornroosje voortzet in de verwachting dat een wonderbaarlijke Prins komt opdagen om met een kusje weer alles tot leven en bloei te brengen.
Wie in chronische slaap verkeert hoeft ook geen initiatief te nemen – gewoon passief thuis blijven en weliswaar donker brommen dat de zaken niet goed bevallen is ruim voldoende.
Wie progressieve veranderingen wil, gaat op het referendum af, stemt voor een Linkse oplossing van het probleem en zoekt daarmee de verandering.
Thans mag Nederlands Links enkel vanuit de zijlijn de politieke activiteit van Rechts bewonderen en hopen ooit hetzelfde spel te mogen spelen doch men moet eerst zorgen dat het politieke initiatief in eigen handen komt. De politieke en sociale passiviteit van Links heeft geen geldige resultaten opgeleverd.
Mogelijk is het tijd dat we anders tegen de wereld gaan aankijken?
Hoe lang laten we bijvoorbeeld de neoliberalen de afbraak in de gezondheidszorg doorzetten en de Nederlandse zorginstellingen omwille van vette winst in de handen van buitenlandse hedgefunds en investeerders blijven drukken? Zorgpersoneel steeds op straat zetten, omwille van die ene botte winstoptimalisatie?
Goed stukje Nexus. Je legt terecht de vinger op de zere plek. Wat zeg ik: je drukt er ook nog even lekker op. Inderdaad – Links (of wat daar voor doorgaat) is tot op het bot verdeeld. Niet alleen wat dat referendum betreft, maar ook wanneer het om de vraag gaat hoe we samen het neoberalisme bestrijden, asielzoekers een plek geven en Nederlanders die hier geboren dan wel ingeburgerd zijn een perspectief bieden. Sprekend over het referendum bewees de SP – weer: inderdaad – uiteindelijk over een goed politiek vooruitziend vermogen te beschikken.
Ja, het wordt hoog tijd dat een wonderbaarlijke prins komt opdagen om links met een kusje tot leven en bloei te brengen. Wat zou je zeggen van de prinsen Pyt en Bij de Buren? Of deze sektariërs in staat zijn om links wakker te kussen mag worden betwijfeld, maar in ieder geval hebben zij ons dringend gewaarschuwd voor Roemers en zijn ‘volksnationalisten’. O, o – wat lopen er toch een hoop warhoofden rond.
(Kanttekening redactie: Bij de buren is de overkoepelende aanduiding van sites waar Krapuul belangwekkende stukken aan ontleent ter doorverwijzing)