Naming & Shaming

Vanmorgen schreef ik hier iets over Maurice de Hond en zijn stemmingmakerij aan de hand van de vraag ‘vindt u de integratie in Nederland mislukt?’ Hier overigens de diarree-stank uit de ruftende onderbuik van het land uitgedrukt in wat grafiekjes zoals de Hond die blijkbaar heeft opgetekend.
En ja, ik begin ook zo langzamerhand te geloven dat de integratie in Nederland geen succes is.

Neemt u vandaag kennis van deze natte scheet uit Neerland’s onderbuik:

Met mensen die vinden dat moslims aan bomen moeten hangen, die vinden dat Marokkanen moeten branden, die vinden dat Quincy Gario een ‘graaipiet’ is en/of vermoord moet worden of drs. Yell een verbrijzelde schedel moet krijgen, die vinden dat mensen uitgeroeid moeten worden, in Schutzhaft geplaatst moeten worden omwille van ‘het kinderfeest’, lachen om genocide en ga zo maar door…daar wil ik niet mee in één land leven. Daar wil ik niet naast in de tram zitten, niet mee in de rij voor de kassa staan, ik wil ze niet bij mij thuis, ik wil ze niet naast me hebben wonen, ik wil ze niet meemaken op ouderavonden op school, ze schrijven mij de wet niet voor, ze vertegenwoordigen mij niet, ze voeren het woord niet namens mij, ik wil ze niet horen of zien op t.v. of in de krant, ik wil niks met en van die lui, ik wil ze niet, ik wil ze nooit, ik wil ze nergens. Die moeten weg, het land uit, optiefen en nooit meer terugkomen.

En voordat ze weg zijn zullen wij aan naming en shaming doen opdat iedereen – niet in de laatste plaats jullie eventuele kinderen en kleinkinderen – heel goed weet wat voor pieces of lowlife jullie zijn Dylan van Bree, Sylvana010, de lieftallige echtgenoot Robert, Mike Darren en Zanger Wout, Michel Rog, Andries Knevel, Kees van der Staaij en al die andere voor getto’s en concentratiekampen pleitende, massamoord verheerlijkende en anderszins mensen verachtende misbaksels waaronder sinds vandaag ook Amanda Cazemier. Niemand zal ooit kunnen verdraaien of ontkennen wat jullie ooit over anderen aan mensen verachtende taal eruit hebben gekraamd.
Al zou je je lieve en ongetwijfeld boze blanke Heer in jullie hemel smeken dat het kon: het ligt vast tot in vele generaties die nog komen nadat jullie eindelijk, eindelijk het tijdelijke met het eeuwige verwisseld hebben.