De laatste weken laten opvallend veel mensen in Nederland en andere EU-landen weten dat ze best wel een vluchteling in huis zouden willen nemen. Het is behoorlijk lang geleden dat dit soort vluchtelingensteun zoveel positieve aandacht in de media kreeg. Al lange tijd heerst er immers juist een maatschappelijk klimaat tegen migranten en vluchtelingen in het algemeen en tegen mensen zonder verblijfsrecht in het bijzonder. Maar ondanks het keiharde beleid van migratiebeheersing en de daarmee gepaard gaande hetzes hebben veel mensen zonder verblijfsrecht door de jaren heen op allerlei manieren steun gekregen van landgenoten, familieleden, vrienden, buren, steungroepen en verder van iedereen met wie ze meer of minder toevallig in aanraking kwamen.
Zo leerde Ardita Ramadani, een van de bezoekers van het Doorbraak-spreekuur De Fabel van de illegaal, jaren geleden een oudere vrouw kennen die haar opving in haar eigen huis. Dat groeide uit tot een hecht contact tussen deze vrouw, Adriana van der Marel, en Ardita en haar dochtertje Nerona. Totdat de Nederlandse staat in de vorm van zes politie-agenten en met groot machtsvertoon Ardita en Nerona om acht uur ‘s morgens thuis ophaalde om hen op te sluiten en te deporteren.
(Lees verder bij de bron van dit artikel)
Via:: Doorbraak
