‘Mij is niks gevraagd’, kom ik vaak tegen in forumreacties over politiek. Arrogantie spreekt uit die opmerking. Is de mening van een reaguurder relevant of interessant? Bij een dergelijke opmerking kun je er zeker van zijn dat van het een, noch van het ander sprake is. Toch veronderstelt de reaguurder het tegendeel.
Een mooi voorbeeld voor zulke reaguurders is het referendum over de Europese ontwerpgrondwet in 2005. Zo’n tweederde van de Nederlanders stemde ‘Nee’. En wat gebeurde? De voorgestelde grondwet verdween van tafel en er kwam een verdrag voor in de plaats. Aan de wens van de nee-stemmers was voldaan. Maar nog is de tegenstemmer niet tevreden. Dat was niet precies zijn intentie. Wat is dan wel zijn bedoeling? Dat blijft meestal onduidelijk, want voor onze reaguurder van de tegenpartij geldt slechts: ‘mij is niks gevraagd’. Soms echter poogt men met een enigszins coherent verhaal te reageren, wat door een ander weer als een luchtbel wordt gekarakteriseerd. Al met al schiet het niet op.
Dat de reaguurders niet met voorstellen komen die het overdenken waard zijn is begrijpelijk (behalve voor de reaguurders zelf wellicht). Met een voorbeeld uit een heel ander gebied is het te verduidelijken. Je wilt een auto aanschaffen. Ga je naar een garage en kom je met je idee hoe je je wagen gerealiseerd wil zien? Nee, daarvoor is de constructie van een auto te complex. Teams van ingenieurs en designers doen er jaren over om een auto op de markt te zetten. Je gaat voor een nieuwe kar naar een of meerdere showrooms. De keuze bestaat uit verschillende merken en modellen. Slechts op details – kleur – kun je eventueel nog wat invloed uitoefenen. Het proces vinden we normaal als consument.
Het opstellen van wetsvoorstellen en verdragen is eveneens een complex proces. Onze politici en hun adviseurs – hoewel we ze vaak beschimpen – hebben meestal een flink scholingsproces achter de rug. Ze zijn te vergelijken met de ingenieurs die auto’s ontwerpen. Dat tussen de voorstellen van politici niet zo veel verschil zit als bij auto’s heeft met de aard van het politieke proces te maken. Altijd is een compromis nodig om een regering of bestuur te vormen. Daardoor zijn de marges om te kiezen klein. De voorstellen van politici zijn evenwel meestal goed doordacht. Door een reaguurder zijn ze vrijwel niet onderuit te halen.
Uitzonderingen zijn er altijd. Om enigszins in de metafoor van de autobranche te blijven, daar heb je Victor Muller, de would-be redder van Saab. Hij kan geweldig fantasievolle projecten aanprijzen. Zo mooi klinken ze dat de kracht van de wens soms tijdelijk sterker blijkt dan de realiteit. In de politiek is Wilders zo’n uitzondering. Hij slaagt erin voor de meest absurde ideeën een publiek te verwerven. Een voorbeeld daarvan is zijn idee de koran te verbieden, terwijl dat samen met de bijbel behoort tot de meest gelezen boeken ter wereld.
Zo werkt parlementaire democratie dus: er is keuze tussen een aantal sterk op elkaar gelijkende opties en als bijzonder alternatief wordt de kiezer een fata morgana voorgespiegeld. Kan het niet anders? Jawel, er is een uitweg uit het geschetste dilemma. De journalistiek, inclusief bloggers, speelt er een belangrijke rol in. Journalisten – overigens vooral in het verleden voordat ze zich moesten conformeren aan de strategie van krantenmagnaten – en tegenwoordig voornamelijk bloggers kunnen op zoek naar nieuwe, niet door de machthebbers aangestuurde ideeën. Ze hoeven niet op het compromis gericht te zijn en kunnen allerlei concepten tegen elkaar afwegen. In dat proces zullen waanzinnige fantasietjes door de mand vallen. Zinnige ideeën blijven over en vervolgens is het een kwestie van volhouden. De lange mars moet worden aangevangen om een zinnig denkbeeld telkens weer uit te leggen aan het publiek. Aan de burger die er niet meer in gelooft en overweegt niet meer te gaan stemmen, want aan hem wordt toch niets gevraagd.
Dat kan dus alleen opgelost worden door mensen meer zeggenschap te laten geven over zaken die invloed hebben op hun leven. Terug naar regionale besluitvorming. Minder representatie, meer directe democratie. Die auto kan je altijd nog in de showroom laten staan. Maar wat als de dealer iedere dag een andere auto voor je deur zet die je niet wil? Hier alstublieft, een dikke dure BMW. Maar meneer ik kan zo’n auto helemaal niet betalen. En ik heb hem eigenlijk ook niet nodig. Dat maakt mij niet uit, zegt de dealer dan. Ik moet er vanaf, dus u kan vanaf deze maand gaan betalen. Je gebruikt hem maar. En anders zet hem maar in de garage. Meneer ik heb geen garage. En ik begin toch een probleem te krijgen met al die BMW’s die ik niet kan betalen en niet kwijt kan. Dikke pech?
Sorry Sjaak, maar je metafoor deugt. Alleen wel in het tegendeel van wat je wil bewijzen.
Sjaak, heb ik respect voor je bijdrages, doch je metafoor volstrekt onjuist.
De politiek is als de techniek – ongeveer hetzelfde politieke structuren zijn altijd aanwezig geweest bijvoorbeeld in het Westen, USSR, DDR, Chile van Pinochet, Paraguay van Stroessner, Engeland enzovoort. Eigenlijk hebben alle auto’s vier wielen en eens motor maar rijden doch op verschillende manier en weer bijvoorbeeld Trabant wordt niet meer geproduceerd.
Ik kan niet voor andere mensen spreken die de slavernij cultuur met de paplepel ingegoten hebben gekregen, doch het Nederlandse politieke probleem is dat de stuurwiel overwegend aan de Rechter kant zit. Wat mensen nodig hebben, tenminste voor enig evenwicht is dat er auto’s met stuurwiel aan de Linker kant aanwezig zouden zijn. Gewoon voor de keuze.
Indien je dit niet helemaal goed inziet, raad ik je aan om naar Engeland te gaan, een auto in Londen bijvoorbeeld te buren en naar Manchester of Glasgow te rijden.
Zodra je terug ben, gaan we weer overleggen.
Ohja, Wilders en PVV zijn het product van een overwegend slavernij cultuur met alle gevolgen van dien. Het land waar dergelijke fenomenen kunnen floreren is het land der slavernij Sprookjes, Zwarte Pieten en dergelijke. Sommigen opten voor een verklaring meer op basis van hersengespoelden zombies.
De tijd zal het uitwijzen.
Omdat je zo ontzettend gefocust op feit dat Wilders/PVV een aanhang hebben hier de uitspraak van een gevangene die ik elders ook geplaatst heb:
“NEVER FORGET THAT EVERYTHING HITLER DID IN GERMANY WAS LEGAL”
Martin Luther King Jr. gevangene 7089, letter from a Birmingham mail, 1963
Heb je ooit nagedacht dat Hitler nog groter aanhang dan PVV/Wilders en de ondertekenaars van de Mandela Pietitie had?
Birmingham jail, 1963
” De lange mars moet worden aangevangen om een zinnig denkbeeld telkens weer uit te leggen aan het publiek. ”
Publiek is niet nodig, deelnemers wel.
Mee eens. Waar is de verzamelpunt voor de lange mars. Wij Nederlanders zijn gewend om dagenlang te lopen.
Ik schrijf dit ook met alle respect voor je bijdragen. Maar ik maak wel bezwaar tegen de term reaguurder. Kunnen we niet de Engelse term ‘comments’ gebruiken en Krapuul naar een hoger niveau tillen. We zitten hier niet bij GS.
Ik snap het voorbeeld van de EU Grondwet niet. De stemmer zei nee, werd daarna verraden en dan is hij opeens een ontevreden reagurder a la GS?
De rest van het betoog begrijp ik ook niet goed. Die auto in mekaar zetten enzo. Klopt niks van. Politiek is het bedrijf van compromissen. Auto’s bouwen is het bedrijf van perfectie.
Als je de metafoor wil doorzitten dan is het resultaat van de politiek per definitie een auto die niet rijdt.
Tot zover.
@Technoot,
Over directe democratie heb ik in het verleden al eens iets geschreven: Populisme en referenda zijn twee handen op één buik. Daar heb ik minder vertrouwen in dan in parlementaire democratie.
Wat betreft de schaal waarover een bestuur kan oordelen, is subsidiariteit een goed principe. Dat wil zeggen dat zoveel mogelijk zaken worden besloten op het laagste niveau waarop dat mogelijk c.q. efficiënt is.
@Leo,
Goed aan Krapuul vind ik dat aan een elitair ‘hoger niveau’ weinig waarde wordt toegekend. Reaguurder is duidelijk, dat hoeft niet veranderd te worden.
De nee-stemner is imho niet verraden. De veranderingen zijn wellicht niet goed begrepen.
@allen
Met mijn metafoor van de autoconstructie heb ik slechts willen verduidelijken dat het uitwerken van (politieke) plannen moeilijk is. Dat niet iedereen het kan. Als mijn metafoor niet overkomt, is dat evidentie voor dat feit. In plaats van verduidelijking leverde het onbegrip op.
Mij is niks gevraagd’, net zo’n kul-opmerking als ‘van mijn belastinggeld’. Hulde voor dit stuk!
Metaforen en Analogieen. In de wetenschap worden bij voorkeur, zeker in discussies, geen analogieen gebruikt. Elke situatie, ook als ze gelijk lijken te zijn moet op zijn individuele merites en parameters worden beoordeeld. De onderliggende beoordelingsMETHODE mag dan wel gelijk zijn, de uitkomst KAN heel wel anders zijn. T.a.v. Metaforen is het gevaar nog veel groter, Verschillende individuen, hetgeen wij allen zijn, beoordelen een situatie, een gesprek, een schriftstelling vanuit verschillende achtergronden en inzichten. Gevolg, een Metafoor wordt door verschillende individuen verschillend geintepreteerd. Zie bovenstaande posts. Het gevaar van discussievervuiling is dan heel groot, terwijl het thema uit zicht verdwijnt. Mvrgr.
Dus Sjaak, als mensen een ondeugdelijke metafoor ontleden zijn ze dom. Net als mensen een politiek project niet begrijpen wanneer ze afkeuren. Je lijkt wel een politicus.
‘Ja het deugt wel, maar waarschijnlijk hebben we het niet goed uitgelegd.’
Doei!
Sjaak. Wat is er elitair aan een hoger niveau van discussie? Ik meen te begrijpen dat je streeft naar een lager niveau van discussie met gebruik van simpele termen als reauguurder en simpele metaforen rondom politiek bedrijven en auto’s bouwen. Dat noem ik, opnieuw met alle respect, populisme bestrijden met populisme. Die methode kan ik op zich wel waarderen, maar daarvoor kom ik niet naar Krapuul.
“reaguurder” is een tem die hier normaliter niet gebruikt wordt.
Mij is in een referendum naar mijn mening gevraagd.
Dat heb ik gegeven en velen waren het met mij eens.
Dat is de kracht van referenda.
Je mag dat benoemen hoe je wil ( populisme ).
Maar een idee wat niet gaat werken ( Euro ) kan men mij nooit verkopen, hoelang men ook op mij inpraat.
@ Theo Gerris:
Er is in een referendum naar jouw mening gevraagd en velen waren het met je eens. Eigenlijk ontzettend ondemocratisch dat die euro er nog steeds is zeg.
Le Roi danse
Ten tijde van het referendum was de Euro er al.
@ Theo Gerris:
Ja dat zal wel, anders hoef je ook geen referendum te houden over de afschaffing. JA/NEE Het moet wel simpel blijven.