Met Jeroen Dijsselbloem naar nul zetels

Ik ving gisteren een deel van een interview met Jeroen Dijsselbloem op Radio 1 op. Jeroen klonk erg tevreden met hoe het er allemaal bijstond met het kabinet. Men had immers gedacht dat het niet ging werken, met die minderheid in de Eerste Kamer met Rutte II. Dijsselbloem gaf eerlijk toe dat ze zelf gedacht hadden dat men die steun wel zou krijgen, maar gedurende het eerste jaar bleek dat allerminst voor de hand te liggen

Maar uiteindelijk was het dan toch gelukt. Eindelijk kon men voortvarend aan het werk met hun grootse plannen: de definitieve afbraak van een gedurende vele decennia zorgvuldig opgebouwde sociale verzorgingsmaatschappij, met die toch zo sympathiek glimlachende Klijnsma voorop.

De interviewer merkte op dat dit soort dingen wel van Dijsselbloem, maar niet van Samsom gepikt werden. Dijsselbloem legde uit dat men in een coalitie nu eenmaal compromissen moest sluiten. Ja, dat klopt. Maar als je dat weet, waarom dan met de inmiddels ultra-neoliberale VVD een coalitie gevormd, waardoor je de meest afgrijselijke compromissen moet sluiten? En waarom niet gebroken op het moment dat blijkt dat je het laatste restje sociaal-democratische principes ook nog overboord moet gooien? Volgens Dijsselbloem omdat hij wist dat men één ding al helemáál niet wou, namelijk dat het kabinet weer zou vallen. Ik weet niet waar hij dat vandaan haalt, maar ik denk dat op zijn minst anderhalf miljoen mensen, staande voor dat verlies van 25 zetels in de peilingen, niets liever dan dat gezien zouden hebben.

Overigens zag de interviewer over het hoofd dat er een essentieel verschil bestaat tussen Dijsselbloem en Samsom: de eerste is minister maar de tweede kamerlid. Dijsselbloem kan inderdaad niet zonder meer compleet buiten het kabinetsbeleid om gaan lopen roeptoeteren, maar kamerlid Samsom kan – en moet  – dat zonodig nu juist wel doen, althans als je buiten de sinds decennia platgetreden, nooit zo bedoelde, paden van loyale regeringsfracties durft te treden. Wat Samsom dus duidelijk niet durft, en hem dan ook hoogst kwalijk genomen wordt door al diegenen die zo warm liepen voor zijn eerlijke verhaal tijdens de verkiezingscampagne in 2012, waarbij hij de SP zo ongeveer links inhaalde.

Dijsselbloem maakte wat dat betreft een opmerking waarmee ik het zeer eens was: ondanks die nog steeds absoluut loyale regeringsfracties kan men vanwege de minderheid in de Eerste Kamer nu niet meer voetstoots uitgaan van in beton gegoten regeerakkoorden, waar de oppositie slechts als een nar bij op en neer kan springen. Er is wel degelijk invloed  van de oppositie, en dat vond hij, en ik ook, een goede zaak. Feit is echter dat een forse meerderheid van de Nederlandse bevolking gewoon akelig rechts is geworden en de PvdA zich daar graag bij aansluit, maar dat is een ander probleem.

Maar, zo vroeg de interviewer, hoe zit het dan met die peilingen? De PvdA heeft nog nooit zo laag gestaan. De PvdA had het goed gedaan maar werd daar niet door beloond door de kiezer, wellicht?

Daar leek Dijsselbloem het wel mee eens te zijn. Zoals de PvdA dat altijd vindt na een verkiezingsnederlaag. Op zich zit daar wat in: als je een standpunt hebt waar je voor staat pas je dat niet willekeurig aan de politieke wind aan. Jammer is het alleen dat de PvdA wel degelijk met de rechtse winden van de afgelopen twintig jaar is meegewaaid, en maar niet lijkt te begrijpen dat ze juist dáár voor worden afgestraft. Voor rechts asobeleid hebben we de PvdA niet nodig, daar hebben we in elk geval de VVD, PVV, het CDA en D66 al voor.

Maar de volgende verkiezingen waren pas in 2017, aldus  Dijsselbloem, dus waarom zorgen gemaakt? Nee dat moet de PvdA vooral doen. Braaf VVD-beleid uit blijven voeren tot 2017, dan gaat het helemaal goedkomen met de PvdA.

Jeroen Dijsselbloem had er wel vertrouwen in en was erg tevreden ermee dat hij de hand vast op de knip hield. De PvdA weet immers zoals altijd wat goed is voor u, ook al stemt er nog maar een kwart van het vroegere electoraat op hen. Vertrouwt u Jeroen Dijsselbloem nu maar. Hij zal ervoor zorgen dat u financieel verantwoord uw ondergang tegemoet gaat. U hebt straks geen nagel meer om aan uw kont te krabben, maar Jeroen Dijsselbloem heeft zijn begrotingstekort op orde. Dat is immers sociaal-democratisch verantwoord boekhouden in de traditie van Willem Drees en Wim Kok.