Grofweg zijn er twee reacties op het terzijde schuiven van de Parijse klimaatakkoorden door president van de VS Donald Trump. De eerste is dat deze stap de planeet bedreigt. Trump brengt zo een slag toe aan de kansen om de klimaatopwarming binnen de perken (maximaal 2 graden sinds het begin van de industriële revolutie) te houden. De tweede reactie is dat terugtrekking uit de akkoorden bijna achterhaald is want duurzame energie nadert het prijsniveau van fossiele energie snel.
Wiskundige Bjørn Lomborg stelt op Project Syndicate dat beide claims ongegrond zijn. Wanneer de opwarming minder dan 2 graden mag bedragen, zou de koolstofdioxide-emissie deze eeuw met 6000 miljard ton moeten afnemen. Als nu alle landen zich aan de Parijse akkoorden zouden houden, zou de afname wereldwijd in 2030 slechts 56 miljard ton bedragen. In dat perspectief bezien is de terugtrekking van de VS weliswaar een slecht voorbeeld maar zeker niet de bedreiging die hem van veel kanten in de schoenen wordt geschoven.
Wat betreft het prijsniveau loopt wind- en zonne-energie nog ver achter op fossiele energie. Dat blijkt uit het gebruik ervan. Volgens het Internationaal Energieagentschap draagt wind 0,5 procent en zon zo’n 0,1 procent bij aan ’s werelds energiebehoefte. Dit ondanks mondiaal 125 miljard dollar aan subsidies voor wind- en zonne-energie in 2017. Naar schatting zal de komende 25 jaar meer dan 3 biljoen dollar subsidie voor genoemde duurzame energie worden aangewend. Het resultaat, onder aanname van naleving van de Parijse klimaatakkoorden: wind zal 1,9 procent en zon 1 procent aan de globale energie leveren. Niet echt bemoedigend.
Als we de gepresenteerde cijfers accepteren, moeten we wat anders verzinnen. Ten aanzien van Trump betekent dat hij weliswaar in veel opzichten een foute man is, maar dat we ons collectief falen hem niet kunnen verwijten.
