Ook al moeten we afwachten hoe een en ander uit gaat pakken, dit klinkt alvast beter dan de uitknijpmaatregelen waar Henk Kamp voortdurend mee aan kwam zetten als minister van (a-)Sociale Zaken:
Ik wil de veramerikanisering van de arbeidsmarkt tegengaan. Ik wil een einde maken aan het onrecht dat werknemers worden ontslagen en vervolgens als flexwerker worden teruggehaald tegen een lager salaris en met minder rechten.’
Ook als minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid wil Lodewijk Asscher (38) ‘het verschil maken’. Asscher wil de betere bescherming van werknemers in het regeerakkoord samen met werkgevers en werknemers uitwerken. ‘Je moet een eerlijke kans krijgen je brood te verdienen. Ik ken te veel mensen die meerdere flexbaantjes hebben.
Ook dit klinkt al heel anders dan die ‘stimuleringsmaatregelen’ waar Kamp steevast mee kwam aanzetten, die meestal te vergelijken waren met het soort stimuleringsmaaregelen waarmee de eigenaar van een negentiende eeuwse staalfabriek mee op de proppen zou komen:
Het akkoord biedt hem de kans een evenwicht te vinden tussen ‘denken in mensen als kostenpost versus de kwaliteit van werken. Je wil gewaardeerd worden, je wil trots zijn op je werk.’
Daartoe komt er een betere ontslagbescherming. ‘Er moet toestemming worden gevraagd om iemand te ontslaan. De willekeur moet eruit.’Van de harde maatregelen die Rutte II treft, vindt Asscher vooral de verkorting van de WW van 38 naar 24 maanden ‘heel pijnlijk’. Maar: ‘Werknemers van 55 jaar en ouder die ontslagen worden, komen tot hun pensioen niet in de bijstand. Dat maakt dat er een balans in zit.’
Maar laten we niet te vroeg juichen. Op papier ben ik het wel vaker eens met de PvdA, er komt alleen vaak zo weinig van terecht.
dat is het rare met sociaal democraten, ze kunnen fantastisch praten en dat er weinig van terecht komt is altyd de schuld van de ander.
overigens mensen die tot 55 of 60 werken horen niet in de bystand thuis.
en voordat de mensen tot 67 kunnen blyven werken mag er in de arbeidsverhoudingen wel iets veranderen