Update: Chilcot heeft zijn rapport gepubliceerd. Zowel een samenvatting als het hele ding (trek een jaartje uit voor het lezen) zijn hier te downloaden.
Samenvatting:
- Saddam vormde geen bedreiging voor het Westen. Wél voor zijn buren en de eigen bevolking.
- Blair en Bush trokken ten oorlog voordat alle vreedzame opties gebruikt waren.
- Saddam beschikte niet over WoMD’s (weapons of mass destruction). De claims van Blair dat hij daar wél over beschikte, waren nergens op gebaseerd.
- Blair negeerde waarschuwingen dat de invasie Irak in chaos zou storten en dat Al Qaeda versterkt uit de chaos tevoorschijn zou komen. Waarschuwingen die volledig terecht bleken te zijn.
- Blair leed aan grenzeloze zelfoverschatting. Hij dacht dat hij Bush zou kunnen sturen. Dat bleek een misvatting te zijn.
- Blair gaf al in 2002 tegenover Bush aan dat hij hem wat betreft Irak zou steunen “no matter what”.
- Niemand had goed nagedacht over hoe het na de invasie verder moest. De post-invasie planning was een slechte grap.
- Van de doelstellingen die Blair zich gesteld had, kwam niets terecht. Dat werd niet alleen veroorzaakt door de slechte planning, maar ook doordat Groot-Brittanië niet over de middelen beschikte twee oorlogen – Afghanistan én Irak – tegelijk te vechten.
- Als gevolg van de invasie zijn tenminste 150.000 – en waarschijnlijk veel meer – Irakezen om het leven gekomen.
Tony Blair wrote to Bush: “I’m with you, whatever”. He committed Britain to war – then went about finding “evidence” to go to war #Chilcot
— Jeremy for PM (@jeremyforlabour) July 6, 2016
Those ‘cheese-eating surrender monkeys’ were right in 2003, and so were we, protesting on the streets. #Chilcot #deVillepin #Iraq
— regina kealy (@kealycopy) July 6, 2016
2,6 miljoen woorden, dat is ruim drie keer de bijbel – om te illustreren hoe lang het rapport is. Maar misschien is er een executive summary?
The Guardian heeft een liveblog erover. Om 13 uur Nederlandse tijd spreken Cameron en Corbyn over het rapport.
