De Socialistische Partij bij monde van Ronald van Raak heeft zich recentelijk druk gemaakt over partijfinanciering in de EU. Hij schreef daarover wat flauwekul op de website Joop. Wat is de reden van zijn verlaging tot een dergelijk niveau?
Op zich is de vaststelling van regels voor partijfinanciering logisch. Het kan niet zo zijn dat ik subsidie krijg, omdat ik een politieke partij wil oprichten. Het staat me uiteraard vrij om een vereniging te beginnen. Maar of die vereniging ook de naam politieke partij waardig is en daarvoor subsidie kan verkrijgen, is een andere vraag. Als er geen criteria zijn, zou iedere sportvereniging bij wijze van spreken recht op de politieke subsidie hebben. In Nederland zijn er ook regels van kracht. En Europa zonder een brok bureaucratie is helemaal onvoorstelbaar.
Dennis en Kartika
De opstelling van Van Raak heeft te maken met de vertegenwoordiging van de SP in de EU, in het Europees Parlement (EP). De SP is daar vertegenwoordigd door één lid: Dennis de Jong. Dat is meer dan genoeg, want de SP wil in beginsel niets met deze EU te maken hebben. Hoewel De Jong af en toe wel iets constructiefs in het EP bijdraagt, is dat eigenlijk niet de intentie van de partij. De Jong speelt min of meer een rol à la Nigel Farage, de bekende leider van de Britse UKIP, de partij die Groot-Brittannië uit de EU wil kiepen. Ooit waren er wel twee SP-leden actief in het EP, maar het tweede lid, Kartika Liotard, was nog meer genegen dan De Jong om constructieve voorstellen in te brengen, vooral op het gebied van voedselveiligheid, haar specialiteit. Voedselveiligheid mag dan belangrijk zijn, maar het is niet de bedoeling dat daar iets op Europees niveau over wordt geregeld. Zo ongeveer was de opstelling tegenover Liotard. Dat trok ze op een bepaald moment niet meer en ze verliet de partijfractie in 2010.
EUL/NGL
Toch is de SP in het EP lid van een Europese fractie: Europees Unitair Links/Noords Groen Links (EUL/NGL) – anders dan een partijfractie is deze fractie een samenwerkingsverband van politieke partijen in het EP. De reden ervan ligt niet in gezamenlijke politieke standpunten, maar komt voort uit praktisch nut (lees: subsidies). Terzijde: ook de UKIP is lid van een samenwerkende Europese fractie; geld laat je niet links (aan linkse stinkerds volgens de UKIP) liggen. EUL/NGL bestaat uit een divers pluimage aan ‘linkse’ partijen. Een aantal communistische partijen is er lid van en eurosceptische partijen als de SP en de Deense Volksbeweging tegen de EU zijn lid. Aangezien de partijen van de fractie slechts af en toe bij toeval gezamenlijke standpunten innemen, is het voor de kiezer moeilijk te begrijpen hoe het werkt. “Ja maar, Kartika Liotard is lid van de fractie EUL/NGL en toch is ze gebrouilleerd met de SP. Hoe zit dat dan? In hoeverre lopen de standpunten van de SP en Liotard parallel?” De uitleg daarvan vergt dan meer dan een A4-tje.
PEL
Maar het linkse labyrint zit nog ingewikkelder in elkaar. De meeste communistische partijen uit de EUN/NGL, maar niet alle, en ook de Duitse partij Die Linke zijn lid van of waarnemer in de Europese Linkse Partij (PEL). Die probeert nog wel tot eensluidende standpunten te komen in Europa. De SP keert zich ook daar vanaf. De partij is een echte Einzelgänger. Het gaat om Nederland en de rest mag eigenlijk stikken, hoewel dat vanzelfsprekend nooit wordt uitgesproken. In naam is ze socialistisch, wat een verbond van internationale solidariteit impliceert.
Broddelwerk
Als je als SP zo pertinent nationalistisch bent en toch ook socialistische pretenties hebt, bevind je je in een lastig parket. Hoe maak je de cirkel vierkant? Bij partijfinanciering op Europees niveau zal je kleur moeten bekennen. Linkse partijen uit andere Europese landen zullen eisen stellen aan samenwerking, maar daar wil je niets van weten. Als je als partij daar iets over te berde brengt, je wil verantwoorden, krijg je broddelwerk zoals van Van Raak.
De SP moet zich realiseren dat ze zich niet terug kan trekken en opsluiten in haar bastions.
De SP komt uit de stalinistische hoek van politiek links. Stalinisme is een nationalistische stroming, die nadruk legt op ”socialisme in eigen land”. Dat is waar de SP nog steeds mee zit. Ze leven nog steeds volgens het idee dat met meer Nederland je het ”menselijker en socialer” maakt. De Socialistische Partij is alleen in naam nog socialistisch. Anders dan Die Linke is er nauwelijks sprake van een interne strijd tussen rechts en links.
Bij de SP lijkt alles heel rustig te zijn en is iedereen verenigd. Hoe anders was de Bolsjewistische Partij van Lenin tussen 1912 en 1927. Toen waren er verschillende meningen en werd vaak gedebatteerd over standpunten. Zo moet Lenin erg vaak uren debatteren met zijn partijgenoten. Hij was dus geen dictator die alles zomaar kon bepalen!
Dat de SP tegen het neoliberale Europa is snap ik wel. Maar ze bieden geen socialistisch alternatief op Europa.
Ik kan niet anders dan tot de conclusie komen dat er voor de Nederlanders ter linkerzijde geen fatsoenlijke vertegenwoordiging in het europese parlement is.
@3 louis,
Ik kan niet anders dan tot de conclusie komen dat er voor de Nederlanders ter linkerzijde geen fatsoenlijke vertegenwoordiging in het europese parlement is.
Mijn idee.
socialisme moet wel internationaal zyn wil ze iets kunnen doen tegen het internationale kapitalisme.
de combinatie nationalisme en socialisme was in haar tyd niet zo prettig voor velen
@3&@4 Helemaal mee eens …
@ 3 @4 “Ik kan niet anders dan tot de conclusie komen dat er voor de Nederlanders ter linkerzijde geen fatsoenlijke vertegenwoordiging in het europese parlement is.”
Bedoelen jullie hiermee dat er hier prima linkse partijen die alleen (binnen Nederland EN in het EP?) een blinde vlek voor Europa hebben?
Ik heb zelf niet zoveel met links of (meer) Europa, maar dat betekent natuurlijk niet dat links per se (meer) Europa wil.
Overigens zijn het zeker niet alleen linkse partijen (en niet alleen Nederlandse partijen) die niet helder kunnen verwoorden wat ze (in lijn met hun programma) met Europa willen. Het komt zelden verder dan wat slogans en gemeenplaatsen.
@7 Roland,
Nederland is nu eenmaal een van de meest rechtse landen van Europa. Kun je nagaan dat het kabinet-Den Uyl doorgaat voor het meest linkse dat Nederland ooit heeft gehad. Dan zal je in het algemeen geen hoge kwaliteit van links kunnen verwachten.
Socialisme impliceert voor mij internationale solidariteit. Dat betekent in zijn meest concrete vorm Europese solidariteit. Daar schort het een en ander aan. ToenLinks is niet meer links te noemen. De PvdA is uiterst verdeeld. Toon Geenen, voorzitter van de Jong Socialisten, klinkt weinig solidair: http://www.amsterdamfm.nl/pvda-moet-op-de-rem-trappen/.
Overigens heb ik eveneens weinig met Europa. Het interesseert mij hoegenaamd niets wat er in Bulgarije of Estland gebeurt. Maar het kapitaal organiseert zich wel internationaal. Links kan zich alleen teweer stellen als het zich ook internationaal organiseert.
@7 “Ik heb zelf niet zoveel met links of (meer) Europa”
Ik ken iemand die dan zegt: “ga maar met je eigen (.)ikkie spelen!
@8 Socialisme heeft natuurlijk van oudsher een sterk internationale oriëntatie. Maar als het concreet wordt levert dat wel problemen op.
Binnen Nederland zullen veel lagere inkomens vinden dat hogere inkomens solidairder moeten zijn. Een maand geleden vond 2 x modaal nog dat ze gepakt werden en dat (nog) hogere inkomens wat meer zouden moeten inleveren. In Frankrijk komt er een (tijdelijke) extra schaal voor inkomens boven de 150K. Binnen een land is daar vrij eenvoudig een meerderheid voor te vinden.
Probleem is dat internationaal gezien de armste Nederlander er heel redelijk uitspringt. Linkse partijen kunnen wel uitleggen dat we internationaal solidair moeten zijn en dat ontwikkelingshulp 0,7% BNP of meer moet zijn (maar, wel efficiënt). Ze hebben het moeilijk om uit te leggen dat we financieel solidair moeten zijn met Grieken en anderen (desnoods Bulgaren en Esten). Als we internationaal solidair waren zouden we trouwens ook geen probleem met de netto afdracht aan de EU moeten hebben.
En dit wordt nog gecompliceerd door het feit dat we allemaal weten dat we niet alleen, of niet zo zeer, de Grieken helpen als wel ons eigen bankwezen…
@10 Roland,
“Socialisme heeft natuurlijk van oudsher een sterk internationale oriëntatie. Maar als het concreet wordt levert dat wel problemen op.”
Het gaat hier om socialisme. Als je problemen hebt met internationale solidariteit, noem jezelf dan niet socialistisch.
Je zou als compromis jezelf mischien nog nationaal-socialistisch of stalinistisch kunnen noemen. Hoewel ik begrijp dat die termen historisch vervelende connotaties hebben.
@11 Sorry, te compact geformuleerd: het gaat er niet om of ik er problemen mee heb:)
Rechtse partijen hebben het zelden over internationale solidariteit (behalve vrijhandel en zo nu en dan een militaire expeditie tegen een regime dat daar niet aan mee wil doen).
Linkse partijen hebben van oudsher wel idealen in die richting. “Het gaat hier om socialisme. Als je problemen hebt met internationale solidariteit, noem jezelf dan niet socialistisch.” Ik heb het idee dat linkse partijen op dit moment moeite hebben om uit te leggen aan hun achterban dat socialisme en internationale solidarititeit samen gaan.
Zoals je zelf aangeeft WIL de SP dat ook helemaal niet uitleggen. Ook voor andere (linkse) partijen lijkt het op dit moment electoraal niet handig te hameren op internationale solidariteit.
Zeggen dat ze dan dus niet echt socialistisch zijn is een ding (en ben ik wel met je eens), maar op dit moment internationale solidariteit verdedigen/bepleiten met “dat hoort, dat is echt socialistisch” werkt niet.
Het ontbreekt partijen dus aan bruikbare argumenten om het op de agenda te zetten. Rechtse partijen hebben hier geen idealen en scoren nu met “korting op EU, geen cent naar Griekenland, minder ontwikkelingshulp” etc. omdat dit bij veel mensen lekker klinkt. Niet bij de meerderheid van de lezers van Krapuul wellicht, en we kunnen het immoreel of slecht op langere termijn vinden maar toch…