Niet kijken naar de Nederlandse televisie bespaart je nog meer ergernis dan je toch al denkt te ontlopen.
Ik zie die pakken moedermelk voor kalveren wel in de koelcel staan in de super, met rood-wit-blauw baantje er op want de xenofobie heeft inmiddels het melkpak bereikt.
(Mijn favoriete zuivel komt inderdaad uit Nederland, in de Overijsselse Noordwesthoek, waar ze helaas ook al de glazen flessen de deur uit hebben gedaan).
Een makker vertelde mij dat een of andere kaas die zich tooit met de naam Maas- (er zijn er verscheidene en ik weet niet meer welke bedoeld is) “uit Polen komt”. En wat dan nog?
Elke Melkunieboer heeft zijn eigen verhaal, passies en lievelingskoe.
Passies. Lievelingskoe. Nederlandse koeien. Lachend de wei in. Ik geloof dat ik niet goed word. De boeren die ik ken vallen bij de teevee in slaap vroeg op de avond, voorzover er niet nog een ronde gedaan moet worden om 21 uur.
Nu woon ik toevallig al bij een boer op het erf sinds de zogenaamde woonstichting De Key mijn huis gekraakt heeft dus die open dagen kunt u mij besparen.
En lieve mensen van de Partij voor de Dieren: Kamervragen helpen niet. Het begint al een beetje op Kamerklets te lijken. Maar niettemin succes met de koeien.
Aanvulling 14 april 2012
De zuivelboerderij van Nederland levert nog steeds in flessen, maar blijkbaar neemt supermarktketen Ekoplaza die niet meer af.
De koeiendans is wat Novib (en de Rotary) is voor de rijken: een gewetenssussertje. Ze hebben het er nog niet over dat die koeien dan nog een half jaar tussen de stangen staan. En de PvdD zou niet in die gesus mee moeten gaan.
Aha, het buurtschap Overijssel. In de Weerribben. En elke avond gortepap. Het viel niet mee om het uit die flessen te krijgen, dat was een heel ritueel. Van toen ik daar was herinner ik me vooral dat we als exoten werden beschouwd: we spraken een raar taaltje (‘hollands’) en wat wáren we toch een gigantische mazzelaars dat we in de Randstad woonden – in hun ogen een bolwerk van technologie en vooruitgang. Want dankzij die technologie, zo legde H.’s opa ons uit, konden zijn zoons nu veel meer koeien houden. T.t.v. de Melkheffing (ter ere waarvan de koeien nog het imposante Binnenhof hebben mogen aanschouwen) kwam er een geinig punkblaadje uit die contreien (Steenwijk), getiteld De Melkboer Strikes Back, dat een iets ander geluid lied horen. Niks meer van terug te vinden helaas (alleen het Legermuseum blijkt het gedocumenteerd te hebben; men moet die pacifisten tenslotte goed in de gaten houden).
De Melkboer Strikes Back, heb ik zelf nog verkocht in zekere winkel…. Ik zou het niet meer in mijn actieve geheugen hebben maar ik heb er zeker mede voor gezorgd dat dit prachtblad voor de mensheid bewaard is gebleven. Dus wees gerust.