Het zijn nog steeds tijden om maar weinig “elders” te zijn. Ik weet nog een weiland, afwisselend gevuld met paarden en jonge koeien (zonder enorme uiers dus – er is een speciale term voor maar die ga ik niet opzoeken). En omstreeks deze tijd ziet het er geel van het Sint-Jacobskruiskruid, meestal hatend jacobskruiskruid genoemd. Waar die plotselinge haat vandaan komt? Het plantje heet giftig te zijn, maar in normale omstandigheden zullen koeien en paarden het vermijden. Ze moeten er veel van eten om er schade van te ondervinden. Ik mag hopen dat er niet aan bestrijding gedaan wordt, want de weide maakt deel uit van het Noordhollands Duinreservaat. Maar denkend aan het lot van de Oostvaardersplassen en zoveel meer ben ik niet zeker. Uit de zebrarups die volop op het kruid rondhangt komt een beeldschoon vlindertje.
Ik loop er in gedachten, wel degelijk bang voor een massa koeien die – nieuwsgierig en goedaardig, ik weet het wel, maar toch – op je af komen gerend, soms stoeiend met de achterpoten in de lucht. En die paarden zijn eigenlijk echt agressief. Ik heb het meegemaakt dat er een zijn (haar, vermoedelijk) snuit in mijn jaszak stak, waarin zich een mueslibol bevond. ’s Mensen beste vrienden, nietwaar.
In de hoek aan de rechterkant naar het duin toe moeten veldleeuweriken broeden, ook in de winter kun je ze hun opwiekend zingen meemaken. Laat het nog maar zo zijn alsjeblieft, misschien kom ik er nog wel eens, misschien niet meer. En blijf van het jacobskruiskruid af.
Wat mij nog steeds verbaast is het herhaaldelijk vermelden van de zwanebloem als zeldzaam, soms zeer zeldzaam. Ja, het is een aan een speciale standplaats gebonden, slootkanten – maar laten die op veel plaatsen in Nederland nu heel gewoon zijn. Ik weet in gedachten naar zeker vier plaatsen te gaan waar ze naar mijn weten aan de kant van de sloot staan. Laat ze maar beschermd zijn, maar ook deze bescherming stelt niets voor als hun leefgebied in het algemeen niet beschermd is.
En eentje dicht bij huis, min of meer geknakt, laat ik het treurige beeld maar achterwege laten.
Maar het is als met de huismus en meer ooit “gewone” dieren of planten: je weet pas wat je had als het er niet meer is.
- Uitgelichte afbeelding: Door Rasbak – Eigen werk, CC BY-SA 3.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=7300798
- Illustraties; Rups: No machine-readable source provided. Own work assumed (based on copyright claims)., CC BY-SA 3.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=900451
- Vlinder: Publiek domein, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=559999
- Zwanebloem: eigen foto
