Laat die heiligverklaring maar zitten

Is Hij heilig verklaard? Is Hij voorgedragen voor de Nobelprijs voor de Vrede? Is Hij uit de doden opgestaan? De aandacht die Hij de afgelopen dagen heeft gekregen, doet zoiets vermoeden. Wie Hij is, zeg je? Ik heb het over Ruud Lubbers, vorige week overleden en inmiddels tot Historisch Figuur van Belang opgevijzeld in de diverse terugblikken. Het proces was al langer gaande, maar bereikte vorige week een wanstaltig hoogtepunt. Hier wordt een mythe neergezet: Redder van de Economie, subtiel onderhandelaar die Nederland wat kruisraketten heeft gevrijwaard. Tegenover zulke bedwelmende mythevorming is een werkzaam historisch en kritisch geheugen een noodzakelijk tegengif. Want enige realiteitszin mag daartegen wel in stelling worden gebracht.

Ruud Lubbers was om te beginnen ondernemer, mede-eigenaar van metaalbedrijf Hollandia Kloos. Hij studeerde economie en werd, als vanzelfsprekend voor een politiek bewust katholieke zakenman, lid van de Katholieke Volkspartij KVP. Dat was, naast de Anti-Revolutionaire Partij ARP en de Christelijk-Historische Unie CHU, één van de partijen die later op zouden gaan in het CDA. Rond 1970 gonsde het in KVP en ARP: de jaren zestig lieten ook deze partijen niet onberoerd, er ontwikkelden zich stromingen van linkse christenen die aandacht wilden voor armoedebestrijding en internationale solidariteit, voor sociale rechtvaardigheid, milieubehoud en democratisering. Lubbers was betrokken bij deze progressief-christelijke richting. Maar hij was ook ondernemerszoon. Toen progressieve christenen zich van de KVP en de ARP afsplitsten en samen met andere linkse mensen de Politieke Partij Radikalen (PPR) vormden, ging Lubbers niet mee. Gaat het te ver om te zeggen dat zijn gevoelde klassenbelang als ondernemer zich met succes verzette tegen het volgen van de progressieve impulsen die hij ongetwijfeld ook gevoeld zal hebben?

(Lees verder bij de bron van dit artikel)

Via:: ravotr