Nayako heeft ervaring met de walgelijke kunstwereld.
In de jaren zeventig waren er allerlei BKR-regelingen, zesdubbele uitkeringen voor kunstenaars etc.
In de tussentijd is het neoliberalisme ingetreden en is alles afhankelijk van de grillen van het grote bedrijfsleven. Ondanks dit gegeven zijn al de kunstinstanties wel nog intact. De verwende, jaren zeventig babyboomers, die destijds gespekt werden door de staat, sturen deze instanties aan. De jongeren die kunstacademie studeerden, omdat een hysterische roeping tot hen kwam, werden na vier jaar de markt op gegooid. Met of zonder kunstacademiediploma, Ahold deelt de lakens uit, dus ga nu maar achter de kassa zitten, voor zeven euro per uur. Dat is een realiteit die de verwende babyboomers nooit hebben begrepen. De hitsige Jan Wolkers-hippies vertelden ons dat het leven ‘over de kunst moest gaan en niet over geld’. Leuk, de VVD-maatschappij, bestuurd door Ahold en Coolcat denkt daar anders over.
Ik las vandaag dat Nederland onder een land als Thailand staat, als het aankomt op kinderrechten. Ik las dat een op de tien gezinnen in armoede leeft. Als dit het geval is, dan dient geen halve cent subsidie te gaan naar een elitaire partij van de arbeid-subcultuur. Dan dient geen cent te gaan naar borrelende Hagenaren, die nog een lijntje snuiven, terwijl ze over abstract theater discussiëren.
Dat is wat ik irritant vind aan ‘linkse’ sociaal-democraten, die over ‘de kunst’ gaan jammeren. Als dat je prioriteit is, dan heb je totaal geen klassebewustzijn.
Noch de staat, noch het grootkapitaal bepaalt wat ‘de kunst’ is. ‘De kunst’ kan zich helemaal niet laten bekostigen. Het ontstaat gewoon, uit de wil van individuen en de samenloop van omstandigheden.
Zodra de staat haar handen er vanaf houdt, althans, zodra het pvda-segment van de staat zijn handen van ‘de kunst’ af houdt, treedt het grootkapitaal (en dus de neoliberale staat) op, om ‘de kunst’ te bekostigen. Dit leidt dan tot woede, omdat iedereen weet hoe fout deze bedrijven zijn. Maar deze bedrijven zijn minder fout dan het bedrijf “de staat”. Nogmaals, noch de staat, noch het kapitaal kan ‘de kunst’ bekostigen.
De wisselwerking tussen de wil van mensen en de uiterst complexe samenloop van omstandigheden, maakt dat mensen zich willen uitdrukken. Deze uiting kan op allerlei manieren vorm gegeven worden. Van hip hop, tot klassieke muziek, tot vingerverf. Dit alles noem je dan, wat mij betreft ‘de kunst’. Maar als anarchist ga ik er niet vanuit dat een of andere logge instantie kan bepalen wat wel en wat niet ‘kunstwaardig’ is, want dit zal dan alleen maar positionering van de eigen sociale klasse zijn. Dit zal territoriumafbakening zijn.
