De klok die luidt in Mali

Van sommige berichten zou ik eenvoudigweg willen dat ze niet waar zijn. Ik had dit al met de Humanitaire Interventie van de Noord-Atlantische Verdragsorganisatie in Libië. Niet zo lang geleden werd ik alsnog geconfronteerd met foto’s van de moord op Moammar Gadhafi die als het ware de culminatie vormde van de humanitaire ingreep ter redding van het lijdende opstandige Libische volk. Die tevens het afsluiten van de havens voor boten of bootjes vol “gelukszoekers” naar Europa inhield, en het jagen op mensen met te donkere huid naar de zin van de roomblanke echte Libiërs, allemaal specialismen van de Noordatlantische beschaving zoals algemeen bekend. Of was het hoogtepunt het bezoek van Nederlandse sterverslaggever Harald Doornbos aan het lijk van Gadhafi, waarbij hij ook nog allerlei spullen van de vermoorde kon stelen waarover hij dan weer trots op de treurbuis mocht kwebbelen?
Ingrijpen van de Beschaving.

Dezelfde sterverslaggever is ook meermalen gehoord, lijzig jammerend over het afschuwelijke regime in Syrië, een open uitnodiging voor weer een Humanitaire Ingreep met raketten, ondersteunende bombardementen en – wie weet – Laarzen Op De Grond. U zult mij niet horen zeggen dat Syrië geen afschuwelijk regime heeft, maar wat de NAVO ter plaatse ondersteunt is aanzienlijk erger.

Laat nooit vragen voor wie de klok luidt, hij luidt voor u.

Voorbij is de tijd dat Touaregs en Berbers “avontuurlijke” toeristische attracties waren voor rijke witte Europese toeristen. Ik heb het altijd wat vreemd gevonden dat toeristen op ontmoetingen uit zouden zijn die zij in Amsterdam Nieuw-West als de pest mijden. Maar goed, de echte Sahara is uit de brochures verdwenen, in Marokko kun je ook deze “ontmoetingen” hebben. Is vooralsnog een stuk veiliger…

Op 21 maart 2012 wierpen door de VS opgeleide lagere officieren het gekozen bewind in Mali omver. Dit was een sein voor de opstand in het noorden die bliksemsnel terrein won tegen een leger dat deed alsof het een land te besturen had (de ramp van Afrika en menig Derdewereldland in het algemeen, het zijn geen landen met een leger, maar legers met een land – van Mauretanië via Israel tot en met Indonesië en Fiji – om Latijns-Amerika maar eens buiten beschouwing te laten).
Touaregs en “islamisten” hadden al snel het noordelijke deel van Mali in handen en vervolgens werd het Touaregleger in ieder geval in de steden uitgeschakeld. Een bar regime werd meester in wat ooit een centrum van cultuur en geleerdheid was in Afrika – Timboektoe, voor Noordatlantische oren vooral een exotische verre plaats.

Zonder veel plichtplegingen, in overleg met de zogeheten Afrikaanse Unie, waarvan de oprichter herfst 2011 humanitair geliquideerd is (bovengenoemde Gadhafi dus), bombardeert de oude koloniserende mogendheid Frankrijk nu de steden van Noord-Mali. De volgende domino na het humanitaire bombarderen van Libië. Dat Mali letterlijk een goudmijn is speelt natuurlijk geen enkele rol. Andere mijnbouwgrondstoffen zijn uranium en fosfaat, beide van strategisch belang.

Ruim vijftig jaar na de dekolonisatie van Afrika kan openlijk een herkolonisatie plaatsvinden. Of alles weer verdeeld gaat worden zoals het was voor 1960 is de vraag. Nederland geeft zijn zegen. Ontwikkelingshulp voor duurzame vrede, laat prachtminister Ploumen weten. En verwacht u boze demonstraties in Den Haag of waar dan ook: Handen af van Mali? Dat is het handige van deze Humanitaire Bombardementen: het zijn de bad guys die gebombardeerd worden met eventueel wat bijkomende schade van burgerbevolking, maar dan hadden die maar moeten vluchten. Wie de good guys zijn in Mali sinds de coup mag de NAVO weten.

De volgende verdelingsconferentie, zou die ook in Berlijn gehouden worden?