Óscar Alberto Martińez Ramírez en Valeri, zijn dochtertje, zijn verdronken in de Rio Grande. Verdronken, maar je zou ook kunnen zeggen: de dood in gejaagd. Ze kwamen uit El Salvador, waar het leven niet leefbaar was. Ze probeerden de Verenigde Staten binnen te komen.
De NOS – voor de variatie bezig met het verspreiden van nieuws in plaats van louter staatspropaganda – geeft weer wat er volgens La Jornada, een Mexicaans blad, is gebeurd: ‘Gefrustreerd door het leven in El Salvador hebben ze geprobeerd Amerika te bereiken.’(1) Laat dit eens op je in werken. Hoe erg moet het leven in El Salvador voor deze mensen zijn geweest, dat het leven in het land van hedendaagse concentratiekampen in vergelijking er mee een verbetering leek?
De NOS vertelt verder. ‘Bij de grens worden er slechts enkele tientallen aanvragen per dag behandeld. Daarop wilden ze niet wachten.’ Terzijde, maar niet onbelangrijk: dat wachten zou dan best eens plaats hebben moeten vinden in één van de concentratiekampen die her en der uit de grond gestampt worden. Van die oorden waar kinderen worden gedumpt, getreiterd door bewakers, soms verstoken blijven van tandpasta en zeep. Volgens regelgeving – ja, ook in de VS – hoort de overheid te zorgen voor ‘veilige en hygiënische’ omstandigheden voor die kinderen. Maar daar horen zeep en tandpasta kennelijk niet automatisch bij als je kinderen opsluit, zo betoogde Sarah Fabian, advocaat van kwade staatszaken namens het ministerie van justitie. Ook rechters reageerden met verbijstering.(2) Gek he, als mensen als Oscar Alberto Martínez Ramírez het risico van ‘opvang’ in dit soort plekken met dit soort voorzieningen liever proberen te vermijden?
Terug naar de NOS. ‘Eerst bracht de man zijn dochtertje naar de Amerikaanse kant van de rivier. Daarna ging hij terug naar de Mexicaanse kant om zijn vrouw, Tania Vanessa Ávalos, te halen. Op het moment dat het dochtertje haar vader weer de rivier in zag gaan gooide zich er achteraan, De vader kon haar nog grijpen, maar kon niet voorkomen dat ze door de stroming werden meegesleurd.’ Een tragisch ongeluk, dat echter nooit zou zijn gebeurd als deze mensen gewoon zonder angst de rivier hadden kunnen oversteken op weg naar een beter leven. Het is het verderfelijke anti-immigratiebeleid van Trump en zijn gangsters dat hiervoor verantwoordelijk is. En deze twee mensen zijn niet de eerste dodelijke slachtoffers van dit beleid.
De Democratische Partij heeft inmiddels een voorstel gedaan: er moet 4,5 miljard dollar vrijgemaakt worden voor humanitaire hulp aan vluchtelingen aan de Amerikaans-Mexicaanse grens. Inderdaad, daar kun je wel wat zeep en tandpasta van betalen. De Republikeinen willen echter niet dat het geld alleen maar voor humanitaire dingen kan worden ingezet. Het voorstel is inmiddels door het Huis van Afgevaardigden aangenomen, maar moet nog door de Senaat. En daar zijn Republikeinen de baas.(3) Die humanitaire hulp gaat er langs deze weg voorlopig niet komen. En dat weten Democraten best, zij kunnen immers ook Senaatszetels tellen. Maar het is natuurlijk wel humanitair scoren. Veel linkse potentiële kiezers vinden het vast mooi, en het is alweer bijna verkiezingsjaar.
Dan nog: deze verschikkingen zijn niet zozeer een kwestie van geldgebrek. Concentratiekampen zijn helse oorden, niet omdat er geen geld in wordt gestopt maar omdat ze bedóéld zijn als helse oorden. De concentratiekampen van Trump dienen niet zozeer als opvangplekken, tijdelijk of anderszins. Ze dienen als voorzieningen die zó beangstigend zijn dat je je als arme Salvadoraan of Hondurees wel twee keer bedenkt voor je de toch al zo riskante reis naar de VS onderneemt. Ze dienen als plaatsen die zoveel angst aanjagen dat migranten uit Midden-Amerika in de VS zich wel gedeisd zullen houden uit angst in zo’n kamp te belanden na een razzia. ‘Zich gedeisd houden’ betekent: slikken en doorwerken, hoe laag de lonen ook zijn en hoe beroerd de arbeidsomstandigheden in de bedrijven waar ze werken. Misschien worden migrantarbeiders zonder papieren wel zó bang voor die kampen dat ze ‘vrijwillig’ vertrekken. Dat scheelt de staat dan weer werk.
En er is nog iets. Trump en zijn gangsters zijn moedwillig wreed tegen de door hen aangewezen doelwitten, en dus vooral ook tegen vluchtelingen uit Midden-Amerika. Die wreedheid delen deze gangsters met hun aanhangers die er op kicken. Adam Serwer legt het uit in The Atlantic. ‘Het is niet alleen dat degenen die deze wreedheid bedrijven er van genieten; het is dat ze er gezamenlijk van genieten. Hun gedeelde gelach om het lijden van anderen is het kleefmiddel waardoor ze aan elkaar plakken, en aan Trump.’ Zo bouw je dus een massa-aanhang op basis van haat op. De titel van het artikel van Serwer: ‘The Cruelty is the Point’. De wreedheid is het punt. Het is geen vervelend bijeffect.
Deze kampen hebben dus een functie, en júíst de ellendige omstandigheden daarbinnen dragen aan die functie bij. Dat los je niet op met een sloot geld. Dat los je op door met die functie – het terroriseren van vluchtelingen – te kappen, die kampen te sluiten, de opgesloten mensen vrij te laten, te ondersteunen en te helpen.
Gelukkig zijn er mensen die het terroriseren van vluchtelingen door de Amerikaanse staat niet alleen afwijzen, maar ook tegen proberen te werken. Een prachtige daad stellen mensen die werken voor het bedrijf Wayfair.(5) Dat bedrijf wil beddenmateriaal leveren aan BCFS. Dat BCFS is verantwoordelijk voor het inrichten van het ‘opvangen’ van vluchtelingen in Carrizo Springs. Het wordt een plek waar ‘meet dan 1000 gevangen kinderen’ komen te zitten, aldus verslaggever Jason Whitley. Het wordt dus één van de concentratiekampen van Trump.
Een aantal personeelsleden van Wayfair, 547 in getal, vertikken echter medewerking en stelden daarom een brief op. ‘Wij geloven dat de huidige acties van de Verenigde Staten en hun contractanten aan de zuidelijke grens niet een ethisch partnerschap vertegenwoordigen dat door Wayfair gekozen zou moeten worden om om aan mee te doen.’ Vertaald: dit bedrijf hoort niet mee te werken aan het opsluiten van kinderen. Daar dacht Wayfair anders over: klandizie is klandizie, nietwaar?
De personeelsleden eisen dus dat Wayfair geen geld ‘verdient’ door een concentratiekamp spullen te leveren. Ze zetten de eis kracht bij. Vandaag, woensdag 26 juni, onderbreken ze het werk. Een solidariteitsstaking! Ik weet niet hoe die verlopen zal – het is als ik dit schrijf nog niet helemaal zover. Ik weet wel dat dít het soort houding is die we nodig hebben tegen de deportatie- en detentiepolitiek van Trump en de zijnen. Geen enkele medewerking aan concentratiekampen! O ja, en waarom staan die Amerikaanse Ambassade in Den Haag en dat Amerikaanse Consulaat in Amsterdam nog steeds onbeschadigd en zelfs onbelegerd overeind? Of beperken we ons weer – zoals zo vaak – tot gemopper op Facebook?
Noten:
1 ‘Beeld van verdronken vader met dochtertje op weg naar VS gaat de wereld over’, NOS, 25 juni 2019, https://nos.nl/artikel/2290706-beeld-van-verdronken-vader-met-dochtertje-op-weg-naar-vs-gaat-de-wereld-over.html
2 Aris Folly, ‘Justice Dept. Lawyer suggests ‘toothbrush and soap’ not required for detained migrant kids’, The Hill, 20 juni 2019, https://thehill.com/homenews/administration/449506-justice-dept-lawyer-suggests-toothbrush-and-soap-not-required-for ; ‘Regering-Trump: Kinderen in kampen hebben geen zeep, bedden nodig’, 21 juni 2019, https://joop.bnnvara.nl/nieuws/regering-trump-kinderen-in-kampen-hebben-geen-zeep-bedden-nodig
3 ‘Migrant children crisis: Democrats agree $4,5bn aid for migrants at border’, BBC, 26 juni 2019, https://www.bbc.com/news/world-us-canada-48768448
4 Adam Serwer, ‘The Cruelty Is the Point’, The Atlantic, 3 oktober 2018, https://www.theatlantic.com/ideas/archive/2018/10/the-cruelty-is-the-point/572104/
5 Eoin Higgins, ‘“This Ios What Solidarity Looks Like”, says Ocasio Cortez, as Waifair Workers Vow Walkout to protest Company for Working With Child Detention Centers’, Common Dreams, 25 juni 2019, https://www.commondreams.org/news/2019/06/25/what-solidarity-looks-says-ocasio-cortez-wayfair-workers-vow-walkout-protest-company
Peter Storm
Bron: https://ravotr.blackblogs.org/2019/06/26/kinderen-laten-verrekken-in-kampen-en-rio-grande-nee/
Uitgelichte afbeelding: Rio Grande By Alan Gross – Own work, CC BY-SA 3.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=27475623
