In ecologische middens gaat een boek over de tong: Doughnut Economics, van Kate Raworth. Op het achterplat van het boek staat waar de auteur voor gaat: ze wil afrekenen met de traditionele, academische economie en een nieuw economisch model aanreiken dat de mensheid naar een duurzame en sociale samenleving moet leiden. George Monbiot, onderzoeksjournalist van The Guardian, noemt het boek “briljant, opwindend en revolutionair”.
George Monbiot vergelijkt Doughnut Economics met het werk van John Maynard Keynes, de meest gerespecteerde traditionele econoom van de 20ste eeuw. Kate Raworth werkte ooit als VN-expert aan het Human Development Report, was 10 jaar actief in Afrika en Azië voor rekening van Oxfam, en is vandaag werkzaam aan de universiteit van Oxford. Een academica met beide voeten in het alternatieve én officiële ontwikkelingswerk. Op Ecopolis, het boekenfestival van de traditionele groene beweging, is de auteur de keynote speaker, zoals dat tegenwoordig heet. Maakt het boek de torenhoge ambities waar? Of is het de zoveelste mislukte poging om een roadmap voor een duurzame economische transitie uit te werken zonder aan de pijlers van het kapitalisme te raken?
Kate Raworth stelt in Doughnut Economics dat bedrijven ‘nood hebben aan een doelstelling die veel inspirerender is dan het louter maximaliseren van aandeelhouderskapitaal’ (p. 89). De economie moet de vorm krijgen van een donut, dat rond gebakje met een gat in het midden. We mogen niet te weinig produceren, want dan is er een tekort aan voedsel, woningen, comfort en gezondheidszorg en belanden we in het gat in het midden; maar ook niet te veel, want dan gaan we door het ecologische dak van de planeet en belanden we buiten de donut. Met die metafoor confronteert Raworth de lezer met de irrationele, onmenselijke kanten van het vigerend economisch stelsel. Het laatkapitalisme ontwikkelt zich zowel in het gat van de donut als erbuiten: het eet de aardse reserves in sneltreinvaart op, maar slaagt er desondanks niet in om armoede, honger en gemakkelijk geneesbare ziekten uit te roeien. En dan zwijgen we nog over de onderontwikkeling en overheersing van het Zuiden, waarmee een gigantische transfer van biomassa naar het Noorden wordt gewaarborgd.
(Lees verder bij de bron van dit artikel)
Via:: dewereldmorgen.be
