Kabinet gaat werkende gehandicapten verder uitknijpen

Het kabinet wil het mogelijk maken werkende gehandicapten onder het minimumloon te betalen. Voor aanvulling tot het minimumloon moeten de arbeiders zich vanaf 2019 tot de gemeente wenden. Daarnaast raken werkende gehandicapten het recht op pensioen kwijt en bouwen zij minder aanspraak op voor de werkloosheidsuitkering en de arbeidsongeschiktheidsuitkering.

Uiteraard is dit aan de VVD-koker ontsproten staaltje van klassenstrijd-van-boven volgens het kabinet in het belang van de betrokken arbeiders zélf. In theorie kunnen ze nu meer gaan verdienen en wordt het voor de bazen aantrekkelijker hen in te huren.

Momenteel krijgen bazen subsidie wanneer zij een gehandicapte arbeider in dienst nemen. Ook de werkgeverspremies worden vergoed door de staat. In het voorstel van het kabinet verliezen gehandicapten hun pensioen omdat werkgevers hen niet langer het minimumloon hoeven te betalen. Ook hebben ze minder snel recht op een werkloosheids- of  arbeidsongeschiktheidsuitkering.

Voortaan krijgen de getroffen arbeiders ‘loon naar productie’. Hoe hoog de productie en het bijbehorende loon is, wordt volgens staatssecretaris Van Ark – uiteraard VVD – ‘onafhankelijk’ (LOL) vastgesteld. Omdat die productie laag zal blijken te zijn, moeten arbeidsgehandicapten zich voortaan tot de gemeente wenden voor een aanvullende uitkering. Uit de hoofdlijnennotitie die het kabinet aan de Tweede Kamer heeft gestuurd blijkt echter dat aan de verstrekking van die aanvullende (bijstands)uitkering dezelfde voorwaarden zijn verbonden als aan een reguliere bijstandsuitkering. Woon je samen of beschik je over enig eigen vermogen, dan heb je geen of minder recht op een toeslag: “In geval van partners met een gemeenschappelijke huishouding geldt een uitkeringsnorm van 100% van het referentieminimumloon en geldt de partnertoets, wat inhoudt dat het inkomen van beide partners wordt verrekend met elkaars (aanvullende) uitkering”.

Geen pensioen, geen verzekering bij ziekte en geen minimumloon als je samenwoont of vermogen hebt. Dit kabinet zet mensen met een arbeidsbeperking keihard langs de kant en levenslang in een uitkering. https://t.co/9qQ1k5EMLZ v

— Gijs van Dijk (@dijkvangijs) March 28, 2018

Daar komt nog bij dat de betrokken arbeiders de aanvullende uitkering zélf moeten zien te regelen. De verantwoordelijkheid verschuift dus van de bazen naar de arbeiders. De getroffen groep een beetje kennende, gaat dit voor een bepaalde categorie gegarandeerd grote problemen opleveren. Veel sterkte gewenst met de gemeentelijke bureaucratie wanneer je daar nul ervaring mee hebt en niet gewend bent voor je rechten op te moeten komen.

Uit de reacties op deze zoveelste schandalige aanval op het minimumloon blijkt dat – het zal niemand verbazen – alléén de bazen ‘werkgevers’ voorstanders zijn. Gemeenten, vakbonden en Cedris, de vereniging van sociale werkplaatsen, zijn fel tégen het voorstel. Cedris wijst er terecht op dat een grote groep mensen voor de rest van haar werkzame leven aangewezen zal zijn op een bijstandsuitkering, wat anno 2018 gelijk staat aan het leven in een bureaucratische hel.

Naast een expliciete poging het minimumloon te ondergraven, is het voorstel ook bedoeld om een flinke bezuiniging binnen te halen, al probeert het kabinet ons wijs te maken dat dit slechts een onbeduidend detail is. Tussen neus en lippen door zegt Van Ark te rekenen op een bezuiniging van 500 miljoen euro.

Op Twitter wordt door tegenstanders veel verwezen naar het ‘VN-verdrag inzake personen met een handicap’, meer bepaald naar artikel 28 van dat verdrag dat bepaalt dat aan mensen met een handicap ook het recht op een behoorlijke levensstandaard toekomt. Het kabinet zag dat bezwaar natuurlijk aankomen en meent dat ‘een behoorlijke levenstandaard wordt geborgd door de voorgestelde aanvullende uitkering’, een redenering waar ze ongetwijfeld wel mee weg komt. Niet alle politieke criminelen zijn zo dom als Henk Bres. Willen we dit voorstel tegenhouden, dan zal er iets meer moeten gebeuren dan een beroep op wetsteksten die openstaan voor verschillende interpretaties.