Sociologie, het was een hoofdvak destijds bij de Algemene Politieke en Sociale Wetenschappen, en dat op een ogenblik waarop de subfaculteit aan een Paradigmawisseling toe was. Het was mij niet geheel duidelijk wat het paradigma was voor de Grote Elias werd binnengehaald, consensus? zeker niet per se systeemdenken, The sociological imagination van C. Wright Mills stond ook op de lijst.
Het vak zat in het publicitaire verdomhoekje en daar viel en valt niet veel aan te doen. Het begrip maatschappij problematiseren en er tegelijk naar kijken, daar is altijd tegen te scoren. Blokker was er goed in en ook W.F. Hermans liet zich niet onbetuigd.
Een van de boeken die ik als eerstejaars voor sociologie tot mij moest nemen was Dutch society van Johan Goudsblom. Het was zo’n boek dat je met enige verbazing deed kijken naar de vanzelfsprekendheden van “Nederland” die, eenmaal beschreven in die andere taal, die toen nog niet zo dominant was als nu – Elias dienden wij in het Duits te lezen – niet vanzelf bleken te spreken.
Goudsblom was een adept van Norbert Elias, die vooral in Amsterdam bij sociologie op handen werd gedragen. Maar hij steeg boven de Meester uit in historische sociologische werken, Vuur en beschaving (ik vind hem af en toe te speculatief maar het blijft een meesterwerk) en Het regime van de tijd wil ik in dit verband speciaal aanbevelen.
Goudsblom is vorige week dinsdag overleden, we krijgen het bericht nu pas door.
Abram de Swaan, zelf nog meer dan ik uit de tijd van vage begrenzingen tussen de sociale wetenschappen luidt hem uit, hij kan dat beter dan ik. Dit zij slechts een kennisgeving.
