Jarentachtiger(s) du jour: They’re selling – Heartache Avenue

Van The Proper Little Madams staat alleen dit nummer (momenteel) op YT. Ze gelden als feministische folkgroep, oordeel zelf naar de tekst – ze hebben er een festival mee gewonnen. Mijn favoriet is over de liefde die zij vinden in Sainsbury’s, een megamarkt zoals die er in 1982 niet waren in Nederland – en nog niet.


They’re selling, waarin waren die het vrouwelijk lichaam pas echt mooi dienen te maken op de hoge hak worden genomen.

In het zelfde jaar stonden ze in de hitpuree. Zij verzorgen de vrouwenvocalen in dit nummer. Sue Smythe, Cathy Evans en Kim Pickett doen de achtergrondvocalen waardoor dit nummer is wat het is. Hun LP was geproduceerd door een van de leden van deze band, Mark Tibenham, waarvan je je kunt afvragen of het een band is.

I’ve found a place to live – I got it the hard way.
A permanent address to give – I got it for always.
Nobody can tear me loose
They tell me there’s no escape
On Heartache Avenue.
I live alone rent free
There’s nothing to pay here.
One thing you need to be if you want to stay here.
So lonely you can’t pretend that you’re a true resident
On Heartache Avenue.
Leave me alone ‘cause I’m here where I belong.
I feel at home on the street where love is gone.
It’s a hard luck story of Heartache Avenue.
There’s always room to let ‘cause nobody goes there.
One thing you need to get a ticket to nowhere:
No money
No credit cards – the price is one broken heart
On Heartache Avenue.
Leave me alone ‘cause I’m here where I belong. . ..
On Heartache Avenue
On Heartache Avenue
On Heartache Avenue
On Heartache Avenue.

De vrouwenstemmen die het nummer de allure van een blue-eyedsoulnummer geven horen niet bij de dames die hier acteren zangeres te zijn. Twee modellen, voor de zekerheid wordt er langs heur benen omhooggezoomd. De Maisonettes, zanger: Lol Mason. Ook 1982.
Het geheel is toch eigenlijk een oefening in (zelf-)ironisering, en zo’n vijfendertig jaar later voel ik mij alsnog flink in de maling genomen.
Wat je ook van de muziekscene nu kunt zeggen, die malle ironie is in ieder geval verleden tijd, gelukkig.