James Sharpe vs Hoernalistiek van GeenStijl en Rutger Castricum

Ex-PVV Tweede Kamerlid drs. James E.J.W. Sharpe heeft zijn beklag gedaan bij de Raad voor Journalistiek tegen het AD (dat deels gegrond werd verklaard) en tegen GeenStijl en co., hetgeen –schrik niet- geheel gegrond werd verklaard.

Dat laatste wil dus zeggen dat de hoernalisten van GeenStijl (journalisten kun je ze niet noemen) dus volgens de weledelgeleerden van de Raad flink hebben gelogen en dus smaadschrift hebben gepleegd.
Hieronder volgt een analyse/uiteenzetting van de klachten.
In November 2010 heeft Sharpe een klacht ingediend bij de Raad voor Journalistiek tegen de hoofdredacteur van GeenStijl.nl, de hoofdredacteur van PowNews en R. Castricum (hierna: verweerders) waarin hij zijn beklag deed over een artikel genaamd “PVV-kamerlid was internationale pornobaron (NSFW)” dat verscheen op 16 november 2010 op GeenStijl.nl.

GeenStijl reeg Sharpe zonder enig hoor/wederhoor en reserveringen aan hun hoernalistieke zwaard. Zo rapporteerde men onder andere:

“Nee, een echte vrouwenliefhebber. Wat zeggen we, een PVV’er die wel pap lust van wat vrouwelijk schoon. En van zijn hobby zijn beroep heeft gemaakt. Naam is James Sharpe. Nummer 23 op de lijst. Duiken we in het cv van de dirty ol’ backbencher. Sharpe werkte als project manager en director voor Translease International. Een bedrijf in, ehm zeg maar, nou ja, ehm, de communicatiesector. Gespecialiseerd in niche-titels als een kutgeil.com (NSFW), een zaadsnol.com (NSFW) en veeeel meer. Zo leverde Sharpe met zwartesletjes.com (NSFW) een belangrijke bijdrage aan het integratiedebat. Speciaal voor Dion Graus wordt mijnexiseenhoer.com (NSFW) in de lucht gehouden. Allemaal eenvoudig terug te vinden met domaintools. Zijn we nog wel even benieuwd wat de gedoogsteunbroeders van de SGP vinden van zoveel hitsigheid. “Gratisnatkutje.com (NSFW) zegt u, mevrouw de voorzitter?” Anywaytjes Sharpe. Bedankt voor vele jaren fapplezier. Doe de geile groetjes aan Fleur!
Update: Bedrijf van James Sharpe zou veroordeeld zijn wegens misleiden van consumenten. Vanavond bij Straks in het Pownews.”

Het bovengenoemde valt nochtans mee. Maar in het hoernalisten-TV programma PowNews van 16, 17, 18 en 19 november 2010 worden diverse mensen door opperhoernalist Rutger Castricum geïnterviewd. Castricum, de onnozelheid zelve, en zijn medehoernalisten baseerden zich op het bedrijfsprofiel en productaanbod van Translease dat tegenwoordig “pornografische internetsites exploiteert en host.”

In de uitspraakweergave van de RvJ noemt men de weerleggingen van Sharpe:

• Klager heeft meer dan tien jaar geleden voor dit bedrijf gewerkt als business development director Azië en Oost-Europa en was in deze functie verantwoordelijk voor het sluiten van contracten met nationale telecombedrijven.
• Klager stelt dat ten tijde van zijn werkzaamheden het bedrijf geen pornowebsites exploiteerde.
• Klager ontkent dat hij pornowebsites beheerde of een ‘internationale pornobaron’ was.

Sharpe betichtte de verweerders hierna van het bewust en doelgericht publiekelijk beschadigen van zijn integriteit als politicus en mens. Hierna volgt een uiteenzetting van feiten:

• Voor zover in de publicatie en uitzendingen aandacht wordt besteed aan het bedrijf Digitania Zrt. stelt klager dat dat bedrijf, en niet hij persoonlijk, een administratieve sanctie opgelegd heeft gekregen.
• Klager is nimmer persoonlijk veroordeeld voor oplichting of sms-fraude.
• Verder stelt klager dat ten onrechte wordt gesuggereerd dat Digitania de betaling van de tweede administratieve boete wilde ontduiken door surseance van betaling aan te vragen.

Sharpe beklaagde zich, met recht, dat zulke zaken altijd gecontroleerd dienen te worden voordat beschuldigingen worden geuit.

Hij meende dat verweerders de feiten bovendien hebben aangedikt om hem nog meer te schaden. Ten slotte stelt klager dat hij zich ervan bewust is dat van een Tweede Kamerlid verwacht wordt dat hij een vorm van publieke verantwoording aflegt. Klager heeft hiermee geen moeite. Het is echter de verantwoordelijkheid van de media, waaronder verweerders, om zich te baseren op feiten en niet op geruchten en beweringen. Volgens klager dienen verweerders zich te onthouden van suggestieve beeldvorming.

Uiteraard is de RvJ het daar mee eens. Zo luide dan ook de beoordeling van de klacht:

Kern van de klacht is dat verweerders onjuiste en ongefundeerde ernstige beschuldigingen aan het adres van klager hebben geuit.
De Raad stelt voorop dat een journalist waarheidsgetrouw bericht. Op basis van zijn informatie moeten lezers, kijkers en luisteraars zich een zo volledig mogelijk en controleerbaar beeld kunnen vormen van het nieuwsfeit waarover wordt bericht. (zie punt 1.1. van de Leidraad van de Raad voor de Journalistiek)
In de gewraakte publicaties wordt onder meer gesuggereerd dat klager zich in het verleden bezig hield met het exploiteren van pornografische websites, waarbij hij is aangeduid als ‘pornobaron’. Verder zijn beschuldigingen aan het adres van klager geuit betreffende mishandeling, bedreiging en oplichting. Klagers integriteit wordt hierdoor in ernstige mate aangetast.

Naar het oordeel van de Raad is sprake van zodanig diffamerende beschuldigingen, dat verweerders deze niet zonder deugdelijke grondslag hadden mogen publiceren. Klager heeft de aantijgingen aan zijn adres gemotiveerd betwist, terwijl verweerders niet aannemelijk hebben gemaakt dat voor de berichtgeving voldoende grondslag aanwezig is.

Het voorgaande leidt reeds tot de conclusie dat verweerders de grenzen hebben overschreden van hetgeen –gelet op de eisen van journalistieke verantwoordelijkheid – maatschappelijk aanvaardbaar is, door over klager te berichten zoals zij hebben gedaan.

De RvJ achtte de klacht van Sharpe derhalve gegrond.

Bij de aanklacht van Sharpe tegen AD.nl is het een tikkeltje ingewikkelder. Het AD.nl heeft zich volgens de RvJ niet geheel schuldig gemaakt aan hoernalistiek.
In de uitspraakweergave van de klacht (hetgeen deels gegrond werd verklaard) beschrijft men de feiten:
Op 17 november 2010 is op de website www.ad.nl een artikel verschenen met de kop“Seksbedrijf PVV’er Sharpe werd twee keer beboet”, waarvan de intro luidt:

“Het telecommunicatiebedrijf in Hongarije van PVV-Tweede-Kamerlid James Sharpe is voor een tweede keer veroordeeld voor het oplichten van klanten en oneerlijke zakenpraktijken. Dat blijkt uit documenten van de Hongaarse mededingingsautoriteit.”

Verder wordt in het artikel bericht als volgt:
“Het bedrijf kreeg in februari een boete van 40 miljoen forint. Een daarmee samenwerkende firma, Gold Sweet 2002, kreeg 8 miljoen forint boete. In totaal gaat het volgens de huidige koersen om omgerekend ruim 172.000 euro.
Volgens de mededingingsautoriteit heeft het bedrijf Digitania in 2008 op grote schaal klanten opgelicht met seksueel getinte sms-boodschappen. Het deed het voorkomen, alsof bepaalde vrouwen een sms-bericht stuurden naar mobiele telefoons. In werkelijkheid kwamen de berichten niet van deze vrouwen, aldus de autoriteit. Voor elke verstuurde boodschap betaalde de klant omgerekend ruim 1 euro per sms.
In 2008 was Digitania al veroordeeld voor ruim een kwart miljoen euro wegens een valse sms-campagne.”

Sharpe klaagde over het volgende:

1. het bedrijf Digitania is ten onrechte in de kop van het artikel aangeduid als ‘seksbedrijf’;
2. het bedrijf Digitania is ten onrechte aangeduid als bedrijf van klager;
3. ten onrechte is beweerd dat sprake is geweest van oplichting en een valse sms-campagne.

Hierop oordeelde de RvJ dat uitsluitend de eerst klacht gegrond was. Zo stelt de RvJ:

Klager heeft gemotiveerd gesteld dat de bedrijfsvoering van Digitania primair bestond uit het bieden van zogenaamde ‘enterprise solutions’ voor de telecommunicatiesector en slechts marginaal bestond uit het aanbieden van entertainment-diensten, al dan niet erotisch van aard. Dit is door verweerder niet betwist. Daargelaten of een aanbieder van een dergelijke dienstencategorie als ‘seksbedrijf’ kan worden gekwalificeerd, bestaat – gezien het dienstenspectrum van de bewuste onderneming – onvoldoende grondslag voor de kwalificatie ‘seksbedrijf’. Die kwalificatie impliceert dat het bedrijf zich primair bezig hield met erotisch getinte dienstverlening, hetgeen niet het geval is. Naar het oordeel van de Raad heeft verweerder aldus op dit punt de grenzen overschreden van hetgeen, gelet op de eisen van journalistieke verantwoordelijkheid, maatschappelijk aanvaardbaar is.

Voor de rest, echter, zijn de andere klachten ongegrond geweest, hetgeen betekent dat AD.nl de feiten naar journalistieke maatstaven heeft gepubliceerd. Volgens Sharpe zal daar ook wel het een en ander aan te twisten zijn, maar dat moet hij door andere middelen dan aantonen.
Saillant detail is dus wel dat Sharpe geen klachten heeft ingediend met betrekking tot andere aantijgingen, zoals bijvoorbeeld het inelkaar meppen van een collega-atleet. Wat er ook zij, GeenStijl heeft geen recht om mensen als stalkers en hoernalisten lastig te vallen en ook nog eens smaadschrift te plegen. Het zou niet verwonderlijk zijn als Sharpe maatregelen treft tegen GeenStijl, want hij zal een rechtzaak tegen hen winnen. Alhoewel de hoernalisten van GeenStijl de RvJ niet erkennen (en er dus ook niet aan gebonden zijn) zullen zij, als zij niet al-te-dom zijn het advies van de RvJ opvolgen: “De Raad verzoekt verweerders deze beslissing integraal of in samenvatting op hun website te publiceren alsmede daaraan aandacht te besteden in een uitzending van PowNews.”

Bron 1: http://www.rvdj.nl/2011/03 – drs. J.E.J.W. Sharpe tegen de hoofdredacteur van GeenStijl.nl en de hoofdredacteur van PowNews en R. Castricum
Bron 2: http://www.rvdj.nl/2011/02 drs. J.E.J.W. Sharpe tegen de hoofdredacteur van AD.nl